Komitet Inżynierii Środowiska

Absolwent studiów na kierunku technologia chemiczna na Politechnice Rzeszowskiej (1996), uzyskał doktorat na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej Politechniki Lubelskiej (2003) oraz habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej (2009). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2020), ekspert do spraw chemii środowiska.

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych z ochroną środowiska wodnego przed eutrofizacją i zanieczyszczeniami antropogenicznymi w tym zanieczyszczeniami nowej generacji (emerging pollutants) oraz wykorzystaniem analizy stabilnych izotopów do interpretacji przyczyn i kierunków zmian jakości środowiska. Praca doktorska oraz habilitacyjna dotyczyły problematyki ochrony przed eutrofizacją wód zbiorników zaporowych w tym zbiornika Solina.

Rektor Politechniki Rzeszowskiej w kadencji 2020-2024 oraz od 2024 roku. W latach 2012-2019 był dziekanem Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury PRz. W latach 2010-2020 kierował Katerą Inżynierii i Chemii Środowiska. Jest członkiem kilku organizacji: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2012 roku), gdzie od 2020 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego a od 2024 przewodniczącego; Wojewódzkiej Komisji do Spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko, oraz kilku organizacji branżowych. Jest przewodniczącym komisji nauki Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (KRPUT). Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji krajowych i zagranicznych.

Jest autorem i współautorem ponad osiemdziesięciu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem czterech patentów i trzech aktualnych zgłoszeń patentowych. Jest zaangażowany w badania i rozwój jako: kierownik w czterech oraz wykonawca w trzynastu projektach badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w pięciu przewodach doktorskich; recenzent w postępowaniach doktorskich, habilitacyjnych i o tytuł naukowy. Jest współautorem trzech skryptów dydaktycznych i promotorem ponad stu pięćdziesięciu prac inżynierskich i magisterskich. Kierował zadaniami w projektach finansowanych przez i w ramach NCBiR/POIR, w których liderami były jednostki przemysłowe. Odbył staż przemysłowy w Tarnobrzeskich Wodociągach Sp. z o.o. zakończony wdrożeniem technologii. Ponadto wykonał ponad 50 prac na zlecenie, ekspertyz i opinii. Ukończył szkolenie „Liderzy w Zarządzaniu Uczelnią” na Koeln University.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także srebrnym i brązowym medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa oraz medalem Za Zasługi dla Krajowej Administracji Skarbowej, jak również medalem „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” nadawanym za szczególne zasługi dla szkolnictwa wyższego i nauki, Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną oraz nagród Ministra Nauki za działalność organizacyjną.

Adres służbowy: Aleja Powstańców Warszawy 12, 35-959 Rzeszów.

E-mail: pkoszel@prz.edu.pl;

Strona domowa: https://pkoszel.v.prz.edu.pl;

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=116775&_k=jshsj1

Zatrudnienie i awanse naukowe

Obecne zatrudnienie: Instytut Technologiczno-Przyrodniczy – Państwowy Instytut Badawczy w Falentach, 05-090 Raszyn; wcześniej: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Instytut Inżynierii Środowiska (do 2020); Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy, Centrum Hydrologicznej Osłony Kraju (2020-2024). Z wykształcenia: mgr inż. melioracji wodnych (SGGW); dr nauk technicznych (1982, SGGW); dr hab. nauk rolniczych, kształtowanie środowiska – modelowanie procesów hydrologicznych (1995, SGGW); profesor (2002) – nauk rolniczych, kształtowanie środowiska.

Obecna dyscyplina (od 2019): inżynieria środowiska, energetyka i górnictwo.

Obszar badań i dorobek naukowy

hydrologia: proces opad-odpływ w małych zlewniach rolniczych, wpływ urbanizacji na przepływy powodziowe – modelowanie i monitorowanie, wpływ zmian klimatu i użytkowania zlewni na zmiany reżimu hydrologicznego i odnawialne zasoby wodne,

inżynieria wodna: hydraulika wód powierzchniowych i dynamika koryt rzecznych, erozja gleb i zamulanie zbiorników wodnych, ochrona przed powodzią.

Autorstwo/współautorstwo trzech podręczników, redakcja czterech monografii oraz ponad 250 publikacji. Liczba cytowań bazie Google Scholar – 2650 (IH=25) a w bazie WoS – 940 (IH=18; RID: D-5514-2011).

Doświadczenie zdobyte za granicą:

10-miesięczny pobyt dydaktyczno-badawczy w University of Illinois w Urbana-Champaign, USA (1997-98);

12 krótkookresowych staży (badawczych bądź badawczo-dydaktycznych) o łącznym czasie trwania ok. 18 miesięcy na Politechnikach w Zurychu, Mediolanie i Monachium oraz na Uniwersytetach w Berlinie, Kassel i Neubiberg (D), Exeter (UK), Nihon w Tokio oraz w jednostkach badawczych (ARS) Departamentu Rolnictwa USA (w okresie 1983-2003);

ponad 80 wystąpień seminaryjnych w zagranicznych ośrodkach naukowych oraz wygłoszonych referatów na międzynarodowych konferencjach naukowych za granicą.

Funkcje i przynależność do organizacji zawodowych i naukowych:

Kierownik Zakładu Inżynierii Rzecznej (2001-2012), Prodziekan (1999-2002) i Dziekan Wydziału Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW (2002-2008), Prorektor ds. Rozwoju SGGW (2016-2020).

Vice Prezydent ICCE-IAHS (Międzynarodowej Komisji Erozji Kontynentalnej – Międzynarodowej Asocjacji Badań Hydrologicznych; 2011-2015 i 2015-2019)

Reprezentant Polski (członek Komitetu Zarządzającego) w siedmiu Akcjach COST – Europejskiego Programu Współpracy w Dziedzinie Badań Naukowo-Technicznych, w latach 2003-2022.

Vice Przewodniczący (2011-2015; 2024-nadal), Członek Prezydium (2016-2019) i przewodniczący (2020-2024) Komitetu Inżynierii Środowiska PAN.

Członek Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (2005 – nadal)

Członek Państwowej (wcześniej – Krajowej) Rady Gospodarki Wodnej (2006-2024)

Vice Prezes (2007-2012), Prezes (2013-2019) i ponownie Vice Prezes (2020 – nadal) Stowarzyszenia Hydrologów Polskich.

Adres i dodatkowe informacje:

SGGW, Instytut Inżynierii Środowiska, ul. Nowoursynowska 159, 02-787 Warszawa;

kazimierz_banasik@sggw.edu.pl;   https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Banasik

Absolwent studiów na kierunku geografia w specjalności hydroklimatologia na UMCS
w Lublinie (1995), stopień doktora nauk rolniczych uzyskał na Wydziale Techniki Rolniczej, Akademii Rolniczej w Lublinie (2000), a stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych
w dyscyplinie: ochrona i kształtowania środowiska na Wydziale Inżynierii Środowiska
i Geodezji, Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie (2012). Tytuł profesora nauk rolniczych uzyskał w 2019 r.

Jego działalność naukowo-badawcza obejmuje praktyczne aspekty gospodarki wodno-ściekowej, jakości i ochrony wód, technologii wody i ścieków, a w szczególności zastosowania systemów hydrofitowych do oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów ściekowych, jak również zagospodarowania wód opadowych. Współpracuje z licznymi gminami oraz 2 parkami narodowymi (Poleski Park Narodowy, Roztoczański Park Narodowy), gdzie prowadzi prace badawczo-rozwojowe z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Działalność ta obejmuje projektowanie i wdrażanie rozwiązań opartych na zasobach przyrody (NBS – nature based solutions), a przede wszystkim systemów hydrofitowych do oczyszczania wód i ścieków oraz odwadniania i stabilizacji osadów ściekowych oraz systemów zagospodarowania wód opadowych.

Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, zastępcą prezesa Lubelskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej; przewodniczącym Rady Naukowej Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka oraz Kierownikiem Katedry Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie; członkiem Rady Naukowej Roztoczańskiego Parku Narodowego; członkiem Rady Naukowej Poleskiego Parku Narodowego. Jest członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma naukowego Journal of Ecological Engineering. Jest inicjatorem i przewodniczącym Komitetu Naukowego cyklicznej międzynarodowej konferencji naukowej pt. „Ecological and Environmental Engineering”
(4 edycje) oraz ogólnopolskiej konferencji naukowo-technicznej pt. „Nowe Kierunki Badań w Inżynierii Środowiska, Energetyce i Geodezji” (10 edycji).

Jest autorem i współautorem ponad 80 publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad 100 innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem 3 patentów i jednego wzoru użytkowego. Jest zaangażowany w prace badawczo-wdrożeniowe jako kierownik licznych projektów
i tematów zlecanych przez jednostki samorządowe i parki narodowe. Recenzent 12 rozpraw doktorskich (w tym 1 praca w j. angielskim z Indii), 11 rozpraw habilitacyjnych, 5 wniosków na tytuł profesora, 1 wniosku na stanowisko profesora uczelni.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną
i organizacyjną oraz nagrody zespołowej Ministra Edukacji i Nauki za znaczące osiągnięcia
w zakresie działalności wdrożeniowej.

Adres służbowy: ul. Leszczyńskiego 7, 20-069 Lublin,

e-mail: krzysztof.jozwiakowski@up.lublin.pl,

https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=92614&_k=uncs6f

Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska PAN Zabrze

Awanse naukowe i przebieg pracy zawodowej

• magister inżynier (1972), AR Wrocław
• stopień doktora, specjalność: rekultywacja terenów poprzemysłowych (1980)
• stopień doktora habilitowanego (1993), AR Wrocław
• tytuł profesora (1999)
• stanowisko profesora (od 2002)

Obszary badawcze

• technologie, zasady i wymogi związane z przyrodniczym zagospodarowaniem odpadów mineralnych oraz organicznych, w tym głównie osadów ściekowych i kompostów z odpadów komunalnych (interakcja ze środowiskiem)
• odzysk niekonwencjonalnych nośników energii, w tym ciepła odpadowego z procesów technologicznych oraz energii wód geotermalnych
• procesy fizykochemiczne i biologiczne podgrzewanych gleb
• interakcja odpadów ze środowiskiem oraz dobór procesów unieszkodliwiania i odzysku odpadów, w oparciu o ich właściwości fizyczne i chemiczne
• sorpcja zanieczyszczeń organicznych na odpadowych sorbentach organicznych i mineralnych
• przemiany związków chloroorganicznych w procesie tlenowego i beztlenowego rozkładu zanieczyszczonych odpadów organicznych
• rekultywacja biologiczna składowisk odpadów, w tym energetycznych i komunalnych.

Dorobek naukowy

Ponad 295 opublikowanych prac, w tym: 15 monografii (autorskie i współautorskie), w tym monografia wydana przez PWN Podstawy gospodarki odpadami, która doczekała się aż 6 wydań (każde uaktualniane w ok. 30%) i dodruków, 187 oryginalnych prac naukowych opublikowanych w czasopismach zagranicznych i krajowych, w tym 64 indeksowane w bazie JCR, jednoautorski patent nr P.392824 na wynalazek pt.: Układ odzysku ciepła odpadowego wód zrzutowych z energetyki.

Inne informacje

Pełnione funkcje: Członek koresp. PAN (od 2016); Członek rzecz. PAN Wydział IV PAN – nauki techniczne (od 2021); Członek European Academy of Science and Arts (od 2020); Zastępca Dziekana Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (2023 – 2026); Zastępca Przewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (2019 – 2023), Członek Komisji ds. Etyki w nauce (od 2023); Członek Prezydium Oddziału PAN Katowice (od 2019 do nadal); Członek Komisji Rewizyjnej PAN (2019–2023), Przedstawiciel PAN w Interdyscyplinarnym Zespole Doradczym ds. Kryzysu Klimatycznego przy Prezesie PAN (od 2020 do nadal); Dyrektor Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu (2001–2012); Kierownik Katedry Ochrony Powierzchni Ziemi (2002–2021); Dyrektor Instytutu Ochrony i Kształtowania Środowiska (od 2018); Kierownik Katedry Gospodarki Odpadami i Ściekami, Wydział Przyrodniczo-Techniczny Uniwersytetu Opolskiego (1993–2021); członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 1996), w latach 2007–2015 przewodnicząca, od 2016 do obecnie Członek Prezydium; Członek 7. (Przewodnicząca 2) Rad Naukowych 5 Instytutów PAN i 2 Resortowych); Członek Komitetów Redakcyjnych 9 czasopism naukowych, w tym m.in.: Red. Naczelna: Archives of Evironmental Protection (WoS) i serii monografii Prace i Studia (wyd. IPIŚ PAN),  członek Rady Programowej serii monografii Studia Inżynierii Środowiska PAN oraz 2. serii wydawanych przez Taylor&Francis (Environmental Engineering Series i Innovations in Environmental Engineering). Promotor 6. doktorów i 2. w trakcie, ok. 300. prac dyplomowych, recenzent sporadycznie w dziedzinie n. rolniczych, natomiast generalnie w dziedzinie n. technicznych, tj. 31 rozpraw doktorskich, 45 wniosków habilitacyjnych i 28 wniosków profesorskich,  6 wniosków na stanowisko profesora nadzw., 4 na stanowisko prof. zwycz., ponad 180 prac dla wydawnictw krajowych i zagranicznych, oraz ok. 10/rok wniosków składanych do KBN, MNiSW, NCN lub NCBiR.

Najważniejsze medale i odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011); Medal Edukacji Narodowej (2010); Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Złota Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (1996); 8-krotnie nagrody I i II stopnia JM Rektora UO, Statuetka OPOLSKA OZE w kategorii Działalność na rzecz Promocji Ekoenergetyki.

Adres służbowy i dodatkowe informacje

Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 34, 41-819 Zabrze,

e-mail: czeslawa.dulewska@ipispan.edu.pl

Strona www IPIŚPAN, http://ipis.pan.pl/ipispan/pl/struktura/zaklad-gospodarki-odpadami-i-analiz-srodowiskowych/item/103-czeslawa-rosik-dulewska

Absolwent studiów na kierunku inżynieria środowiska na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu (1998), uzyskał doktorat na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska (2004) oraz habilitację na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (2011). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2020), ekspert do spraw gospodarki wodnej, ochrony wód i hydrologii. W latach 1997-1998 studiował w BTU Cottbus na Wydziale Inżynierii Środowiska i Inżynierii Procesowej, na kierunku inżynieria środowiska (stypendium DAAD). Ukończył studia podyplomowe „Ochrona Środowiska i Zrównoważony Rozwój”, Uniwersytet Łódzki (2003); „Przygotowanie Pedagogiczne”, Uniwersytet Opolski (2007); „Zarządzanie Kadrami”, Szkoła Wyższa im. B. Jańskiego w Warszawie (2010).

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych z inżynierią i gospodarką wodną, ochroną wód, hydrologią i hydroenergetyką. Szczególną uwagę w pracy naukowo-badawczej poświęca zasobom wodnym i gospodarce wodnej w zlewniach cieków i zbiorników wodnych, a także metodom ochrony i poprawy jakości wód przed zanieczyszczeniami. Tym zagadnieniom poświęcony był doktorat i rozprawa habilitacyjna. Badania dotyczą także zagadnień dotyczących zjawisk ekstremalnych (powodzie i susze), zarządzania kryzysowego (monitorowanie zagrożeń i przeciwdziałanie ich występowaniu) a także hydrologicznych i środowiskowych uwarunkowań funkcjonowania MEW.

Dziekan Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w kadencji 2024-2028. W latach 2017-2021 był dyrektorem Instytutu Inżynierii Środowiska. Od 2015 roku kieruje Zakładem Hydrologii i Gospodarki Wodnej. Jest członkiem: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020 r.), gdzie od 2024 r. jest członkiem Prezydium Komitetu; Rady Naukowej IMGW – PIB (od 2019 r.), Komisji ds. ochrony powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach (od 2014 r.), Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, O. Wrocław (od 2017 r.), gdzie od 2021 r. jest członkiem Zarządu, Stowarzyszenia Towarzystwo Inżynierii i Gospodarki Wodnej (od 2017 r.), gdzie jest sekretarzem, Stowarzyszenia Hydrologów Polskich (od 2019 r.), Komisji Nauk Rolniczych PAN, O/Katowice (2007 r.), Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej i Polskiego Towarzystwa Geofizycznego (2005 r.). Był członkiem Senatu UPWr (2020-2024), jest członkiem Rady Dyscypliny IŚGiE UPWr. Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji naukowych.

Jest autorem i współautorem ponad ok. 60 publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem dwóch monografii. Jest współautorem 2 wzorów użytkowych i 4 aktualnych zgłoszeń patentowych. Jest zaangażowany w badania i rozwój jako: kierownik w jednym dużym projekcie NCBiR oraz wykonawca w kilku projektach badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w trzech zakończonych przewodach doktorskich; recenzent w postępowaniach doktorskich, habilitacyjnych i o tytuł naukowy. Jest promotorem ponad stu dwudziestu prac inżynierskich i magisterskich. Odbył staże Uniwersytet w Rostoku (1997); Uniwersytet Techniczny w Cottbus (1999-2000); Uniwersytet Techniczny w Dreźnie, stypendium DAAD (2008); IMGW we Wrocławiu (2009); OODR w Łosiowie (2014).

Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju nauki (2011), Brązowym Medalem za zasługi dla pożarnictwa (2015) oraz Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2021). Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną.

Adres służbowy: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji, Instytut Inżynierii Środowiska, pl. Grunwaldzki 24, 50-363 Wrocław.

e-mail: miroslaw.wiatkowski@upwr.edu.pl;

Strona domowa: https://upwr.edu.pl/wyszukiwarka-pracownikow?query=Miros%C5%82aw+Wiatkowski

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=124445&_k=huoao4

Awanse naukowe

• magister inżynier inżynierii środowiska, specjalność: urządzenia sanitarne (1983), Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• stopień doktora nauk technicznych, inżynieria środowiska (1992), Politechnika Śląska, Gliwice
• stopień doktora habilitowanego nauk  technicznych w zakresie
• inżynierii środowiska (2008), Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• tytuł profesora nauk technicznych (2018), Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej

Obszar badań/zakres/znaczenie

Obszar badań naukowych dotyczy technologii wody, ścieków i osadów ze szczególnym  uwzględnieniem organicznych mikrozanieczyszczeń charakteryzujących się toksycznym  oddziaływaniem dla człowieka. Wśród tych zanieczyszczeń należy wymienić WWA, PCB, farmaceutyki, kosmetyki, PFAS, oraz zanieczyszczenia mikrobiologiczne a także wybrane metale ciężkie. Badania dotyczą zastosowania wysokoefektywnych procesów do usuwania/degradacji mikrozanieczyszczeń takie jak: adsorpcja, procesy membranowe, chemiczne i fotochemiczne i katalityczne utlenianie, procesy biochemiczne oraz zintegrowane. Tematyka badań jest aktualna w kontekście opracowania skutecznych metod ograniczania zanieczyszczenia środowiska oraz aktualizacji przepisów prawnych dotyczących jakości wody, ścieków i gleby, w których mikrozanieczyszczenia są sukcesywnie uwzględniane.

Dorobek naukowy

Liczba rekordów w bazie Web of Science wynosi 102 indeks Hirscha – 17,  a liczba cytowań (bez autocytowań) – 731. Według bazy Biblio Politechniki Częstochowskiej liczba rekordów wynosi 452. W tej liczbie 195 to artykuły w czasopismach (80 – w czasopismach posiadających IF) i  3 monografie (w tym 1 – w języku angielskim). Pozostałe artykuły to rozdziały w książkach, monografiach, materiałach konferencyjnych a także redakcje czasopism, materiałów konferencyjnych i streszczenia. Promotor 4 prac doktorskich. Recenzent w 81 postępowaniach o awans naukowy z 29 jednostek naukowych (12 – tytuł profesora, 30 –  uzyskanie stopnia doktora habilitowanego, 39 – promocje doktorskie) oraz recenzent wydawniczy 15 monografii naukowych habilitacyjnych, książek profesorskich i podręczników dydaktycznych.

Inne informacje

Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Rady Naukowej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN Zabrze, Rady Biznesu Wydziału Biologii i Nauk o Środowisku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Regionalnej Komisji ds. Ocen Oddziaływania na Środowisko Katowicach. Jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej w dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, Komisji ewaluacji jednostek naukowych przy Ministerstwie Edukacji i Nauki oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jest członkiem zespołu redakcyjnego takich czasopism naukowych jak: Archives of Environmental Protection, Desalination and Water Treatment, Annual set the Environment Protection, Instal. Jest organizatorem i przewodniczącym Komitetu Naukowego cyklicznej od 1999r. konferencji „Mikrozanieczyszczenia w środowisku człowieka”. Jest członkiem Rady Dyscypliny inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka na Wydziale Infrastruktury i Środowiska oraz Komisji ds. postępowań awansowych.

Adres służbowy i dodatkowe informacje

Politechnika Częstochowska, Wydział Infrastruktury i Środowiska,

Adres: ul. Dąbrowskiego 69, 42-201 Częstochowa,

e-mail: m.wlodarczyk-makula@pcz.pl

https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=16086&_k=pfs8dn

Tytuł magistra ochrony środowiska uzyskała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1993), stopień doktora w Instytucie Agrofizyki PAN im. B. Dobrzańskiego w Lublinie (1999), zaś habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej (2010). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2018).

Jej działalność naukowo-badawcza skupia się na zagadnieniach związanych z odzyskiem energii z odpadów organicznych, redukcją stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze z wykorzystaniem metod biologicznych oraz możliwością wykorzystania odpadów z sektora energetycznego w rekultywacji terenów zdegradowanych.  Praca doktorska oraz habilitacyjna dotyczyły problematyki ograniczenia emisji metanu ze składowisk odpadów komunalnych.

Zatrudniona na Politechnice Lubelskiej od 1993 r. W latach 2013–2019 pełniła funkcję kierownika Zakładu Inżynierii Paliw Alternatywnych w Instytucie Inżynierii Odnawialnych Źródeł Energii. Od roku 2019 kieruje Katedrą Konwersji Biomasy i Odpadów w Biopaliwa na Wydziale Inżynierii Środowiska. Przewodnicząca Rady Dyscypliny Naukowej Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka Politechniki Lubelskiej w kadencji 2020-2024 i oraz w obecnie trwającej kadencji. Członek Senatu Politechniki Lubelskiej oraz Przewodnicząca Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry w kadencji 2020-2024 oraz obecnie trwającej kadencji. Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020) oraz Europejskiej Akademii Nauk i Sztuki (EASA) w Salzburgu (od 2021).

Jest autorem lub współautorem ponad stu publikacji naukowych, w tym ponad 50 indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science. Jest współredaktorem 5 monografii wydanych przez wydawnictwa zagraniczne, współautorem 15 patentów i kilkudziesięciu zgłoszeń patentowych. Brała udział w realizacji 9 projektów badawczych finansowanych ze źródeł krajowych i europejskich. Była promotorem 3 rozpraw doktorskich, recenzentem kilku rozpraw doktorskich, kilku wniosków habilitacyjnych oraz kilku wniosków o tytuł profesora. Jest współautorem skryptu dla studentów oraz podręcznika akademickiego „Biopaliwa – technologie dla zrównoważonego rozwoju (PWN, 2012). Była promotorem ponad 100 prac dyplomowych.

Za swą działalność zawodową została wyróżniona Medalem KEN (2012) oraz Srebrnym Medalem na Długoletnią Służbę (2019). Jest laureatem nagrody naukowej im. J.O. Chmielewskiego PAN, Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych (2000). Była wielokrotnie nagradzana przez rektora PL za działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną.

Adres służbowy: ul. Nadbystrzycka 40B, 20-618 Lublin.

e-mail: m.pawlowska@pollub.pl

Strona domowa: https://wis.pollub.pl/wydzial/struktura/katedry/katedra-konwersji-biomasy-i-odpadow-w-biopaliwa/malgorzata-pawlowska

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=80785&_k=15qqmd

Absolwent studiów na kierunku technologia chemiczna na Politechnice Rzeszowskiej (1996), uzyskał doktorat na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej Politechniki Lubelskiej (2003) oraz habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej (2009). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2020), ekspert do spraw chemii środowiska.

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych z ochroną środowiska wodnego przed eutrofizacją i zanieczyszczeniami antropogenicznymi w tym zanieczyszczeniami nowej generacji (emerging pollutants) oraz wykorzystaniem analizy stabilnych izotopów do interpretacji przyczyn i kierunków zmian jakości środowiska. Praca doktorska oraz habilitacyjna dotyczyły problematyki ochrony przed eutrofizacją wód zbiorników zaporowych w tym zbiornika Solina.

Rektor Politechniki Rzeszowskiej w kadencji 2020-2024 oraz od 2024 roku. W latach 2012-2019 był dziekanem Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury PRz. W latach 2010-2020 kierował Katerą Inżynierii i Chemii Środowiska. Jest członkiem kilku organizacji: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2012 roku), gdzie od 2020 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego a od 2024 przewodniczącego; Wojewódzkiej Komisji do Spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko, oraz kilku organizacji branżowych. Jest przewodniczącym komisji nauki Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (KRPUT). Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji krajowych i zagranicznych.

Jest autorem i współautorem ponad osiemdziesięciu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem czterech patentów i trzech aktualnych zgłoszeń patentowych. Jest zaangażowany w badania i rozwój jako: kierownik w czterech oraz wykonawca w trzynastu projektach badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w pięciu przewodach doktorskich; recenzent w postępowaniach doktorskich, habilitacyjnych i o tytuł naukowy. Jest współautorem trzech skryptów dydaktycznych i promotorem ponad stu pięćdziesięciu prac inżynierskich i magisterskich. Kierował zadaniami w projektach finansowanych przez i w ramach NCBiR/POIR, w których liderami były jednostki przemysłowe. Odbył staż przemysłowy w Tarnobrzeskich Wodociągach Sp. z o.o. zakończony wdrożeniem technologii. Ponadto wykonał ponad 50 prac na zlecenie, ekspertyz i opinii. Ukończył szkolenie „Liderzy w Zarządzaniu Uczelnią” na Koeln University.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także srebrnym i brązowym medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa oraz medalem Za Zasługi dla Krajowej Administracji Skarbowej, jak również medalem „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” nadawanym za szczególne zasługi dla szkolnictwa wyższego i nauki, Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną oraz nagród Ministra Nauki za działalność organizacyjną.

Adres służbowy: Aleja Powstańców Warszawy 12, 35-959 Rzeszów.

E-mail: pkoszel@prz.edu.pl;

Strona domowa: https://pkoszel.v.prz.edu.pl;

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=116775&_k=jshsj1

Zatrudnienie i awanse naukowe

Obecne zatrudnienie: Instytut Technologiczno-Przyrodniczy – Państwowy Instytut Badawczy w Falentach, 05-090 Raszyn; wcześniej: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Instytut Inżynierii Środowiska (do 2020); Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy, Centrum Hydrologicznej Osłony Kraju (2020-2024). Z wykształcenia: mgr inż. melioracji wodnych (SGGW); dr nauk technicznych (1982, SGGW); dr hab. nauk rolniczych, kształtowanie środowiska – modelowanie procesów hydrologicznych (1995, SGGW); profesor (2002) – nauk rolniczych, kształtowanie środowiska.

Obecna dyscyplina (od 2019): inżynieria środowiska, energetyka i górnictwo.

Obszar badań i dorobek naukowy

hydrologia: proces opad-odpływ w małych zlewniach rolniczych, wpływ urbanizacji na przepływy powodziowe – modelowanie i monitorowanie, wpływ zmian klimatu i użytkowania zlewni na zmiany reżimu hydrologicznego i odnawialne zasoby wodne,

inżynieria wodna: hydraulika wód powierzchniowych i dynamika koryt rzecznych, erozja gleb i zamulanie zbiorników wodnych, ochrona przed powodzią.

Autorstwo/współautorstwo trzech podręczników, redakcja czterech monografii oraz ponad 250 publikacji. Liczba cytowań bazie Google Scholar – 2650 (IH=25) a w bazie WoS – 940 (IH=18; RID: D-5514-2011).

Doświadczenie zdobyte za granicą:

10-miesięczny pobyt dydaktyczno-badawczy w University of Illinois w Urbana-Champaign, USA (1997-98);

12 krótkookresowych staży (badawczych bądź badawczo-dydaktycznych) o łącznym czasie trwania ok. 18 miesięcy na Politechnikach w Zurychu, Mediolanie i Monachium oraz na Uniwersytetach w Berlinie, Kassel i Neubiberg (D), Exeter (UK), Nihon w Tokio oraz w jednostkach badawczych (ARS) Departamentu Rolnictwa USA (w okresie 1983-2003);

ponad 80 wystąpień seminaryjnych w zagranicznych ośrodkach naukowych oraz wygłoszonych referatów na międzynarodowych konferencjach naukowych za granicą.

Funkcje i przynależność do organizacji zawodowych i naukowych:

Kierownik Zakładu Inżynierii Rzecznej (2001-2012), Prodziekan (1999-2002) i Dziekan Wydziału Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW (2002-2008), Prorektor ds. Rozwoju SGGW (2016-2020).

Vice Prezydent ICCE-IAHS (Międzynarodowej Komisji Erozji Kontynentalnej – Międzynarodowej Asocjacji Badań Hydrologicznych; 2011-2015 i 2015-2019)

Reprezentant Polski (członek Komitetu Zarządzającego) w siedmiu Akcjach COST – Europejskiego Programu Współpracy w Dziedzinie Badań Naukowo-Technicznych, w latach 2003-2022.

Vice Przewodniczący (2011-2015; 2024-nadal), Członek Prezydium (2016-2019) i przewodniczący (2020-2024) Komitetu Inżynierii Środowiska PAN.

Członek Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (2005 – nadal)

Członek Państwowej (wcześniej – Krajowej) Rady Gospodarki Wodnej (2006-2024)

Vice Prezes (2007-2012), Prezes (2013-2019) i ponownie Vice Prezes (2020 – nadal) Stowarzyszenia Hydrologów Polskich.

Adres i dodatkowe informacje:

SGGW, Instytut Inżynierii Środowiska, ul. Nowoursynowska 159, 02-787 Warszawa;

kazimierz_banasik@sggw.edu.pl;   https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Banasik

Absolwent studiów na kierunku geografia w specjalności hydroklimatologia na UMCS
w Lublinie (1995), stopień doktora nauk rolniczych uzyskał na Wydziale Techniki Rolniczej, Akademii Rolniczej w Lublinie (2000), a stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych
w dyscyplinie: ochrona i kształtowania środowiska na Wydziale Inżynierii Środowiska
i Geodezji, Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie (2012). Tytuł profesora nauk rolniczych uzyskał w 2019 r.

Jego działalność naukowo-badawcza obejmuje praktyczne aspekty gospodarki wodno-ściekowej, jakości i ochrony wód, technologii wody i ścieków, a w szczególności zastosowania systemów hydrofitowych do oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów ściekowych, jak również zagospodarowania wód opadowych. Współpracuje z licznymi gminami oraz 2 parkami narodowymi (Poleski Park Narodowy, Roztoczański Park Narodowy), gdzie prowadzi prace badawczo-rozwojowe z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Działalność ta obejmuje projektowanie i wdrażanie rozwiązań opartych na zasobach przyrody (NBS – nature based solutions), a przede wszystkim systemów hydrofitowych do oczyszczania wód i ścieków oraz odwadniania i stabilizacji osadów ściekowych oraz systemów zagospodarowania wód opadowych.

Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, zastępcą prezesa Lubelskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej; przewodniczącym Rady Naukowej Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka oraz Kierownikiem Katedry Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie; członkiem Rady Naukowej Roztoczańskiego Parku Narodowego; członkiem Rady Naukowej Poleskiego Parku Narodowego. Jest członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma naukowego Journal of Ecological Engineering. Jest inicjatorem i przewodniczącym Komitetu Naukowego cyklicznej międzynarodowej konferencji naukowej pt. „Ecological and Environmental Engineering”
(4 edycje) oraz ogólnopolskiej konferencji naukowo-technicznej pt. „Nowe Kierunki Badań w Inżynierii Środowiska, Energetyce i Geodezji” (10 edycji).

Jest autorem i współautorem ponad 80 publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad 100 innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem 3 patentów i jednego wzoru użytkowego. Jest zaangażowany w prace badawczo-wdrożeniowe jako kierownik licznych projektów
i tematów zlecanych przez jednostki samorządowe i parki narodowe. Recenzent 12 rozpraw doktorskich (w tym 1 praca w j. angielskim z Indii), 11 rozpraw habilitacyjnych, 5 wniosków na tytuł profesora, 1 wniosku na stanowisko profesora uczelni.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną
i organizacyjną oraz nagrody zespołowej Ministra Edukacji i Nauki za znaczące osiągnięcia
w zakresie działalności wdrożeniowej.

Adres służbowy: ul. Leszczyńskiego 7, 20-069 Lublin,

e-mail: krzysztof.jozwiakowski@up.lublin.pl,

https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=92614&_k=uncs6f

Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska PAN Zabrze

Awanse naukowe i przebieg pracy zawodowej

• magister inżynier (1972), AR Wrocław
• stopień doktora, specjalność: rekultywacja terenów poprzemysłowych (1980)
• stopień doktora habilitowanego (1993), AR Wrocław
• tytuł profesora (1999)
• stanowisko profesora (od 2002)

Obszary badawcze

• technologie, zasady i wymogi związane z przyrodniczym zagospodarowaniem odpadów mineralnych oraz organicznych, w tym głównie osadów ściekowych i kompostów z odpadów komunalnych (interakcja ze środowiskiem)
• odzysk niekonwencjonalnych nośników energii, w tym ciepła odpadowego z procesów technologicznych oraz energii wód geotermalnych
• procesy fizykochemiczne i biologiczne podgrzewanych gleb
• interakcja odpadów ze środowiskiem oraz dobór procesów unieszkodliwiania i odzysku odpadów, w oparciu o ich właściwości fizyczne i chemiczne
• sorpcja zanieczyszczeń organicznych na odpadowych sorbentach organicznych i mineralnych
• przemiany związków chloroorganicznych w procesie tlenowego i beztlenowego rozkładu zanieczyszczonych odpadów organicznych
• rekultywacja biologiczna składowisk odpadów, w tym energetycznych i komunalnych.

Dorobek naukowy

Ponad 295 opublikowanych prac, w tym: 15 monografii (autorskie i współautorskie), w tym monografia wydana przez PWN Podstawy gospodarki odpadami, która doczekała się aż 6 wydań (każde uaktualniane w ok. 30%) i dodruków, 187 oryginalnych prac naukowych opublikowanych w czasopismach zagranicznych i krajowych, w tym 64 indeksowane w bazie JCR, jednoautorski patent nr P.392824 na wynalazek pt.: Układ odzysku ciepła odpadowego wód zrzutowych z energetyki.

Inne informacje

Pełnione funkcje: Członek koresp. PAN (od 2016); Członek rzecz. PAN Wydział IV PAN – nauki techniczne (od 2021); Członek European Academy of Science and Arts (od 2020); Zastępca Dziekana Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (2023 – 2026); Zastępca Przewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (2019 – 2023), Członek Komisji ds. Etyki w nauce (od 2023); Członek Prezydium Oddziału PAN Katowice (od 2019 do nadal); Członek Komisji Rewizyjnej PAN (2019–2023), Przedstawiciel PAN w Interdyscyplinarnym Zespole Doradczym ds. Kryzysu Klimatycznego przy Prezesie PAN (od 2020 do nadal); Dyrektor Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu (2001–2012); Kierownik Katedry Ochrony Powierzchni Ziemi (2002–2021); Dyrektor Instytutu Ochrony i Kształtowania Środowiska (od 2018); Kierownik Katedry Gospodarki Odpadami i Ściekami, Wydział Przyrodniczo-Techniczny Uniwersytetu Opolskiego (1993–2021); członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 1996), w latach 2007–2015 przewodnicząca, od 2016 do obecnie Członek Prezydium; Członek 7. (Przewodnicząca 2) Rad Naukowych 5 Instytutów PAN i 2 Resortowych); Członek Komitetów Redakcyjnych 9 czasopism naukowych, w tym m.in.: Red. Naczelna: Archives of Evironmental Protection (WoS) i serii monografii Prace i Studia (wyd. IPIŚ PAN),  członek Rady Programowej serii monografii Studia Inżynierii Środowiska PAN oraz 2. serii wydawanych przez Taylor&Francis (Environmental Engineering Series i Innovations in Environmental Engineering). Promotor 6. doktorów i 2. w trakcie, ok. 300. prac dyplomowych, recenzent sporadycznie w dziedzinie n. rolniczych, natomiast generalnie w dziedzinie n. technicznych, tj. 31 rozpraw doktorskich, 45 wniosków habilitacyjnych i 28 wniosków profesorskich,  6 wniosków na stanowisko profesora nadzw., 4 na stanowisko prof. zwycz., ponad 180 prac dla wydawnictw krajowych i zagranicznych, oraz ok. 10/rok wniosków składanych do KBN, MNiSW, NCN lub NCBiR.

Najważniejsze medale i odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011); Medal Edukacji Narodowej (2010); Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Złota Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (1996); 8-krotnie nagrody I i II stopnia JM Rektora UO, Statuetka OPOLSKA OZE w kategorii Działalność na rzecz Promocji Ekoenergetyki.

Adres służbowy i dodatkowe informacje

Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 34, 41-819 Zabrze,

e-mail: czeslawa.dulewska@ipispan.edu.pl

Strona www IPIŚPAN, http://ipis.pan.pl/ipispan/pl/struktura/zaklad-gospodarki-odpadami-i-analiz-srodowiskowych/item/103-czeslawa-rosik-dulewska

Absolwent studiów na kierunku inżynieria środowiska na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu (1998), uzyskał doktorat na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska (2004) oraz habilitację na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (2011). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2020), ekspert do spraw gospodarki wodnej, ochrony wód i hydrologii. W latach 1997-1998 studiował w BTU Cottbus na Wydziale Inżynierii Środowiska i Inżynierii Procesowej, na kierunku inżynieria środowiska (stypendium DAAD). Ukończył studia podyplomowe „Ochrona Środowiska i Zrównoważony Rozwój”, Uniwersytet Łódzki (2003); „Przygotowanie Pedagogiczne”, Uniwersytet Opolski (2007); „Zarządzanie Kadrami”, Szkoła Wyższa im. B. Jańskiego w Warszawie (2010).

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych z inżynierią i gospodarką wodną, ochroną wód, hydrologią i hydroenergetyką. Szczególną uwagę w pracy naukowo-badawczej poświęca zasobom wodnym i gospodarce wodnej w zlewniach cieków i zbiorników wodnych, a także metodom ochrony i poprawy jakości wód przed zanieczyszczeniami. Tym zagadnieniom poświęcony był doktorat i rozprawa habilitacyjna. Badania dotyczą także zagadnień dotyczących zjawisk ekstremalnych (powodzie i susze), zarządzania kryzysowego (monitorowanie zagrożeń i przeciwdziałanie ich występowaniu) a także hydrologicznych i środowiskowych uwarunkowań funkcjonowania MEW.

Dziekan Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w kadencji 2024-2028. W latach 2017-2021 był dyrektorem Instytutu Inżynierii Środowiska. Od 2015 roku kieruje Zakładem Hydrologii i Gospodarki Wodnej. Jest członkiem: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020 r.), gdzie od 2024 r. jest członkiem Prezydium Komitetu; Rady Naukowej IMGW – PIB (od 2019 r.), Komisji ds. ochrony powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach (od 2014 r.), Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, O. Wrocław (od 2017 r.), gdzie od 2021 r. jest członkiem Zarządu, Stowarzyszenia Towarzystwo Inżynierii i Gospodarki Wodnej (od 2017 r.), gdzie jest sekretarzem, Stowarzyszenia Hydrologów Polskich (od 2019 r.), Komisji Nauk Rolniczych PAN, O/Katowice (2007 r.), Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej i Polskiego Towarzystwa Geofizycznego (2005 r.). Był członkiem Senatu UPWr (2020-2024), jest członkiem Rady Dyscypliny IŚGiE UPWr. Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji naukowych.

Jest autorem i współautorem ponad ok. 60 publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest współautorem dwóch monografii. Jest współautorem 2 wzorów użytkowych i 4 aktualnych zgłoszeń patentowych. Jest zaangażowany w badania i rozwój jako: kierownik w jednym dużym projekcie NCBiR oraz wykonawca w kilku projektach badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w trzech zakończonych przewodach doktorskich; recenzent w postępowaniach doktorskich, habilitacyjnych i o tytuł naukowy. Jest promotorem ponad stu dwudziestu prac inżynierskich i magisterskich. Odbył staże Uniwersytet w Rostoku (1997); Uniwersytet Techniczny w Cottbus (1999-2000); Uniwersytet Techniczny w Dreźnie, stypendium DAAD (2008); IMGW we Wrocławiu (2009); OODR w Łosiowie (2014).

Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju nauki (2011), Brązowym Medalem za zasługi dla pożarnictwa (2015) oraz Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2021). Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną.

Adres służbowy: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji, Instytut Inżynierii Środowiska, pl. Grunwaldzki 24, 50-363 Wrocław.

e-mail: miroslaw.wiatkowski@upwr.edu.pl;

Strona domowa: https://upwr.edu.pl/wyszukiwarka-pracownikow?query=Miros%C5%82aw+Wiatkowski

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=124445&_k=huoao4

Awanse naukowe

• magister inżynier inżynierii środowiska, specjalność: urządzenia sanitarne (1983), Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• stopień doktora nauk technicznych, inżynieria środowiska (1992), Politechnika Śląska, Gliwice
• stopień doktora habilitowanego nauk  technicznych w zakresie
• inżynierii środowiska (2008), Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• tytuł profesora nauk technicznych (2018), Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej

Obszar badań/zakres/znaczenie

Obszar badań naukowych dotyczy technologii wody, ścieków i osadów ze szczególnym  uwzględnieniem organicznych mikrozanieczyszczeń charakteryzujących się toksycznym  oddziaływaniem dla człowieka. Wśród tych zanieczyszczeń należy wymienić WWA, PCB, farmaceutyki, kosmetyki, PFAS, oraz zanieczyszczenia mikrobiologiczne a także wybrane metale ciężkie. Badania dotyczą zastosowania wysokoefektywnych procesów do usuwania/degradacji mikrozanieczyszczeń takie jak: adsorpcja, procesy membranowe, chemiczne i fotochemiczne i katalityczne utlenianie, procesy biochemiczne oraz zintegrowane. Tematyka badań jest aktualna w kontekście opracowania skutecznych metod ograniczania zanieczyszczenia środowiska oraz aktualizacji przepisów prawnych dotyczących jakości wody, ścieków i gleby, w których mikrozanieczyszczenia są sukcesywnie uwzględniane.

Dorobek naukowy

Liczba rekordów w bazie Web of Science wynosi 102 indeks Hirscha – 17,  a liczba cytowań (bez autocytowań) – 731. Według bazy Biblio Politechniki Częstochowskiej liczba rekordów wynosi 452. W tej liczbie 195 to artykuły w czasopismach (80 – w czasopismach posiadających IF) i  3 monografie (w tym 1 – w języku angielskim). Pozostałe artykuły to rozdziały w książkach, monografiach, materiałach konferencyjnych a także redakcje czasopism, materiałów konferencyjnych i streszczenia. Promotor 4 prac doktorskich. Recenzent w 81 postępowaniach o awans naukowy z 29 jednostek naukowych (12 – tytuł profesora, 30 –  uzyskanie stopnia doktora habilitowanego, 39 – promocje doktorskie) oraz recenzent wydawniczy 15 monografii naukowych habilitacyjnych, książek profesorskich i podręczników dydaktycznych.

Inne informacje

Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Rady Naukowej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN Zabrze, Rady Biznesu Wydziału Biologii i Nauk o Środowisku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Regionalnej Komisji ds. Ocen Oddziaływania na Środowisko Katowicach. Jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej w dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, Komisji ewaluacji jednostek naukowych przy Ministerstwie Edukacji i Nauki oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jest członkiem zespołu redakcyjnego takich czasopism naukowych jak: Archives of Environmental Protection, Desalination and Water Treatment, Annual set the Environment Protection, Instal. Jest organizatorem i przewodniczącym Komitetu Naukowego cyklicznej od 1999r. konferencji „Mikrozanieczyszczenia w środowisku człowieka”. Jest członkiem Rady Dyscypliny inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka na Wydziale Infrastruktury i Środowiska oraz Komisji ds. postępowań awansowych.

Adres służbowy i dodatkowe informacje

Politechnika Częstochowska, Wydział Infrastruktury i Środowiska,

Adres: ul. Dąbrowskiego 69, 42-201 Częstochowa,

e-mail: m.wlodarczyk-makula@pcz.pl

https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=16086&_k=pfs8dn

Tytuł magistra ochrony środowiska uzyskała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1993), stopień doktora w Instytucie Agrofizyki PAN im. B. Dobrzańskiego w Lublinie (1999), zaś habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej (2010). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2018).

Jej działalność naukowo-badawcza skupia się na zagadnieniach związanych z odzyskiem energii z odpadów organicznych, redukcją stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze z wykorzystaniem metod biologicznych oraz możliwością wykorzystania odpadów z sektora energetycznego w rekultywacji terenów zdegradowanych.  Praca doktorska oraz habilitacyjna dotyczyły problematyki ograniczenia emisji metanu ze składowisk odpadów komunalnych.

Zatrudniona na Politechnice Lubelskiej od 1993 r. W latach 2013–2019 pełniła funkcję kierownika Zakładu Inżynierii Paliw Alternatywnych w Instytucie Inżynierii Odnawialnych Źródeł Energii. Od roku 2019 kieruje Katedrą Konwersji Biomasy i Odpadów w Biopaliwa na Wydziale Inżynierii Środowiska. Przewodnicząca Rady Dyscypliny Naukowej Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka Politechniki Lubelskiej w kadencji 2020-2024 i oraz w obecnie trwającej kadencji. Członek Senatu Politechniki Lubelskiej oraz Przewodnicząca Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry w kadencji 2020-2024 oraz obecnie trwającej kadencji. Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020) oraz Europejskiej Akademii Nauk i Sztuki (EASA) w Salzburgu (od 2021).

Jest autorem lub współautorem ponad stu publikacji naukowych, w tym ponad 50 indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science. Jest współredaktorem 5 monografii wydanych przez wydawnictwa zagraniczne, współautorem 15 patentów i kilkudziesięciu zgłoszeń patentowych. Brała udział w realizacji 9 projektów badawczych finansowanych ze źródeł krajowych i europejskich. Była promotorem 3 rozpraw doktorskich, recenzentem kilku rozpraw doktorskich, kilku wniosków habilitacyjnych oraz kilku wniosków o tytuł profesora. Jest współautorem skryptu dla studentów oraz podręcznika akademickiego „Biopaliwa – technologie dla zrównoważonego rozwoju (PWN, 2012). Była promotorem ponad 100 prac dyplomowych.

Za swą działalność zawodową została wyróżniona Medalem KEN (2012) oraz Srebrnym Medalem na Długoletnią Służbę (2019). Jest laureatem nagrody naukowej im. J.O. Chmielewskiego PAN, Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych (2000). Była wielokrotnie nagradzana przez rektora PL za działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną.

Adres służbowy: ul. Nadbystrzycka 40B, 20-618 Lublin.

e-mail: m.pawlowska@pollub.pl

Strona domowa: https://wis.pollub.pl/wydzial/struktura/katedry/katedra-konwersji-biomasy-i-odpadow-w-biopaliwa/malgorzata-pawlowska

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=80785&_k=15qqmd

Profesor nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, specjalista w zakresie zarządzania ochroną środowiska oraz specjalista zdrowia środowiskowego. Maturę zdał w roku 1997. W roku 2002 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej z tytułem magistra inżyniera i tamże uzyskał stopień doktora nauk technicznych (2007). Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych uzyskał w roku 2014 na Politechnice Wrocławskiej (Wydział Inżynierii Środowiska), zaś tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych w roku 2024. Od roku 2006 pracuje na macierzystym Wydziale (obecnie na stanowisku profesora), pełniąc również funkcję kierownika Zakładu Informatyki i Badań Jakości Środowiska (od 2016). W międzyczasie (w latach 2007-2008) ukończył studia podyplomowe w zakresie Zarządzanie i Marketing w Akademii Leona Koźmińskiego. W roku 2023 zdał Państwowy Egzamin Specjalizacyjny w Centrum Egzaminów Medycznych, uzyskując tytuł specjalisty w dziedzinie zdrowie środowiskowe.

Jego zainteresowania naukowe związane są ściśle z tematyką środowiskowych uwarunkowań zdrowia, w tym zwłaszcza z oddziaływaniem zanieczyszczeń powietrza na środowisko i zdrowie człowieka. Zainteresowania zawodowe skupione są wokół zagadnień związanych z szeroko pojętą ochroną środowiska, zarządzaniem ochroną środowiska, zdrowiem środowiskowym, oddziaływaniem na środowisko dużych inwestycji infrastrukturalnych i przemysłowych, efektywnością energetyczną i zagadnieniami konsultacji społecznych i partycypacji społecznej. Były doradca Ministra Środowiska (2010) i były członek Krajowej Komisji Ocen Oddziaływania na Środowisko (2010-2019). Obecnie wiceprzewodniczący (od 2021), a wcześniej przewodniczący (2008-2021) Komisji Młodzieży w Naczelnej Organizacji Technicznej, Prezes Zarządu Fundacji na rzecz Młodych Naukowców (od 2010), redaktor naczelny czasopisma naukowego Challenges of Modern Technology (od 2010), redaktor statystyczny w czasopiśmie naukowym Medycyna Sportowa (od 2011) i zastępca redaktora naczelnego czasopisma Alergoprofil (od 2019). Jest także członkiem Topical Advisory Panel w czasopismach Applied Sciences (od 2022) i International Journal of Environmental Research and Public Health (2022) oraz członkiem Rady Naukowej czasopisma Medycyna Środowiskowa – Environmental Medicine (od 2015).

Jest autorem i współautorem ponad 90 publikacji indeksowanych w Web of Science oraz szeregu innych prac opublikowanych w czasopismach krajowych i materiałach konferencyjnych, a także monografiach. Realizował i realizuje (w tym jako kierownik) projekty finansowane w ramach programu Horyzont Europa, w ramach programów operacyjnych, czy też przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Bierze aktywny udział w kształceniu młodej kadry akademickiej, pełniąc funkcje promotora prac inżynierskich (niemal 50), magisterskich (prawie 40) i doktorskich (3), ale również jako recenzent w przewodach doktorskich i habilitacyjnych. Odbył krajowe (Wojskowy Instytut Medyczny (Warszawa)) oraz zagraniczne (Centre de Recerca en Epidemiologia Ambiental (Barcelona) i IUF – Leibniz-Institut für umwelt-medizinische Forschung (Düsseldorf )) staże naukowe. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Wielokrotny laureat nagród Rektora Politechniki Warszawskiej za działalność naukową i organizacyjną.

Działa w towarzystwach naukowych i branżowych, będąc obecnie członkiem International Society for Environmental Epidemiology, Europe Chapter (od 2020), Polskiego Towarzystwa Medycyny Środowiskowej (od 2014), ekspertem ds. środowiskowych uwarunkowań zdrowia w Polskiej Federacji Stowarzyszeń Chorych na Astmę, Alergię i POChP (od 2013), członkiem stowarzyszenia Polski Ruch Czystszej Produkcji (od 2012), Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc (od 2012) i European Respiratory Society (od 2011). Jest także członkiem licznych grup doradczych w organach administracji publicznej i przedsiębiorstwach komercyjnych.

Adres służbowy: ul. Nowowiejska 20, 00-653 Warszawa

e-mail: artur.badyda@pw.edu.pl

Politechnika Śląska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Katedra Inżynierii Wody i Ścieków.

Absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Śląskiej (1983), doktorat w 1992 r. (Wydział Inżynierii Środowiska), stopień doktora habilitowanego 2005 r. w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie inżynieria środowiska oraz tytuł profesora 2015 r. w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych (Wydział  Inżynierii Środowiska i Energetyki). Wszystkie stopnie naukowe i tytuł uzyskał jako pracownik Politechniki Śląskiej. Dodatkowo był pracownikiem, na część etatu, w Instytucie Ekologii Terenów Uprzemysłowionych w Katowicach (1995-1996) oraz w Głównym Instytucie Górnictwa (Zakład Ochrony Wód) w Katowicach (1996-2009). W latach 2006-2019 Kierownik Zakładu Technologii Wody i Ścieków a w latach 2012-2016 Prodziekan ds. Organizacji i Rozwoju Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki. W latach 2016-2020 Członek sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN oraz w latach 2020-2023 Członek Grupy Problemowej Sekcji Inżynierii Sanitarnej w KILiW PAN. Od 2019 r. Członek Rady Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka. Członek Komitetu Naukowego Inżynierii Środowiska PAN w kadencji 2024-2028.

Specjalista w zakresie inżynierii środowiska, w szczególności zagadnień związanych z innowacyjnymi technologiami oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych, dążenia oczyszczalni ścieków do samowystarczalności energetycznej, odzysku surowców ze ścieków oraz usuwania mikrozanieczyszczeń. Posiada szerokie doświadczenie zawodowe we współpracy z partnerami przemysłowymi w zakresie technologii oczyszczania ścieków oraz w zarządzaniu kadrą badawczą i koordynowaniu projektów badawczych. Konsultant naukowy i ekspert w wielu przedsiębiorstwach przemysłowych i komunalnych oraz instytucjach państwowych: 2006-2007 Ekspert i opiniodawca wniosków w 10-edycji konkursu „Lider Polskiej Ekologii”; 2006-2008 Ekspert w programie „Priorytetowe technologie dla zrównoważonego rozwoju województwa śląskiego”, Główny Instytut Górnictwa; 2006-2008 Ekspert w programie „Wsparcie efektywnego wykorzystania zasobów naturalnych w województwie śląskim”, Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego; 2011 Ekspert w programie „COHIBA: Control of hazardous substances in the Baltic Sea Region”, IETU Katowice; Ekspert w programie Smart Panel: „Badania jakościowe i analizy na potrzeby procesu Przedsiębiorczego Odkrywania” oraz w programie Smart Lab „Monitoring Krajowej Inteligentnej Specjalizacji” – Państwowa Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 2017-2018; Ekspert w NFOŚiGW w zakresie innowacyjnych rozwiązań gospodarki wodno-ściekowej oraz w budowaniu Polskiej Marki przez otoczenie społeczno-gospodarcze, 2017-2018; od 2015 r. Ekspert w Ministerstwie Rozwoju i Technologii ds. Krajowych Inteligentnych Specjalizacji (2015–2019: Przewodniczący GR-9 „Innowacyjne rozwiązania i technologie w gospodarce wodno-ściekowej” a obecnie członek GR-7 „Gospodarka o obiegu zamkniętym”); od 2016 r. Ekspert w ramach Weryfikacji Technologii Środowiskowych Unii Europejskiej (ETV), IETU. Poza Politechniką Śląską wykładowca w Wyższej Szkole Ekonomii i Administracji w Bytomiu na kierunku Ekonomika w Ochronie Środowiska (1999-2009) oraz w Wyższej Szkole Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach na kierunku Zarządzanie i Inżynieria Produkcji (2010-2012).

Kierownik naukowy 5 grantów finansowanych przez KBN, MNiSzW oraz NCBR. Promotor 10 zakończonych i 3 otwartych przewodów doktorskich. Autor i współautor ponad 300 publikacji naukowych indeksowanych w Politechnice Śląskiej, w tym 86 w Web of Science oraz 3 patentów. Indeks Hirscha (WoS i Scopus)  17. Autor i współautor 6 książek i redaktor 3 monografii wieloautorskich. W latach 2021 i 2022 znalazł się w gronie 2% najbardziej wpływowych naukowców na świecie wg Stanford University (w 2021 r. za cały okres pracy zawodowej; w 2022 r. za cytowania publikacji). Przewodniczący 31 komisji habilitacyjnych. Recenzent wielu wniosków habilitacyjnych i profesorskich. Członek komitetów naukowych krajowych i międzynarodowych konferencji. Autor i współautor ponad 20 wdrożeń technologii oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych

Laureat medalu Komisji Edukacji Narodowej, kilkunastu nagród JM Rektora Politechniki Śląskiej za działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną, jak również nagród w programie Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza, a także 2 nagród Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa za działalność naukową. Laureat nagrody „Zielony Czek” nadanej przez WFOŚiGW w Katowicach, 2013 r. Odznaka „Zasłużonemu dla Politechniki Śląskiej”, 2007 r.

Adres służbowy: Konarskiego 18, 44-100 Gliwice

e-mail: krzysztof.barbusinski@polsl.pl

Absolwentka studiów na kierunku ochrona środowiska na Akademii Rolniczej w Poznaniu (2000), uzyskała doktorat na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska Akademii Rolniczej w Poznaniu (2005) oraz habilitację na Wydziale Melioracji i Inżynierii Uniwersytetu przyrodniczego w Poznaniu (2015). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2020), ekspert do spraw biomonitoringu zanieczyszczeń powietrza.

Obszar jej badań naukowych dotyczy wpływu zanieczyszczeń środowiska (głównie zanieczyszczenia powietrza) na rośliny, w szczególności biomonitoring oraz fitoremediacja. Szczegółowy zakres badań obejmuje: wpływ kumulatywnych stężeń ozonu na aktywność fotosyntetyczną oraz cechy morfologiczne roślin uprawnych i ozdobnych w warunkach naturalnych, ocena zastosowania różnych gatunków zielnych do biomonitoringu niskich stężeń pierwiastków śladowych w powietrzu atmosferycznym wraz z oceną reakcji roślin, badania akumulacji pierwiastków ziem rzadkich w roślinach zielnych na terenach miejskich i wzdłuż dróg, ocena możliwości zastosowania metryk krajobrazowych do oceny stanu krajobrazu wzdłuż dróg.

Dziekan Wydziału Inżynierii Środowiska i Inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu w kadencjach 2020-2024 oraz 2024-2028. W latach 2016-2020 pełniła funkcję prodziekana ds. nauki macierzystego wydziału. Była członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN oraz przewodniczącą Sekcji Ochrony Atmosfery i Klimatu w kadencji 2020-2024. Jest członkiem kilku organizacji krajowych i międzynarodowych, w tym: Rady Konsultacyjnej w sprawie ochrony środowiska miasta Poznań, International Cooperation Programme investigating the impacts of air pollutants on crops and semi-natural vegetation, Zespołu ds. Uchwały Antysmogowej Województwa Wielkopolskiego. Była członkiem komitetów naukowych wielu konferencji krajowych i zagranicznych oraz przewodniczyła komitetom organizacyjnym dwóch dużym konferencjom międzynarodowym.

Odbyła dwa długoterminowe staże naukowe – University of British Columbia, Kanada oraz University of Melbourne, Australia. Odbyła też kilka krótszych staży badawczych i dydaktycznych oraz wizyt studyjnych w innych jednostkach naukowych w Europie i Azji. Stypendystka Fundacji Nauki Polskiej.

Jest autorem i współautorem ponad siedemdziesięciu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest zaangażowana w badania i rozwój jako kierownik oraz wykonawca projektów badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w dwóch

Za swą działalność naukową i organizacyjną została odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi oraz jest  wielokrotną laureatką nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną.

Adres służbowy: ul. Wojska Polskiego 28, 60-637 Poznań.

e-mail: klaudia.borowiak@up.poznan.pl

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=129211&_k=njs4jl

Absolwent studiów na kierunku ochrona środowiska na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (2001), doktorat uzyskał na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Białostockiej (2005), habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Lubelskiej (2013). Profesor nauk inżynieryjno-technicznych (2019). Pracownik naukowy Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie, profesor wizytujący w Instytucie Maszyn Cieplnych Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Informatyki Politechniki Częstochowskiej (2014-2015).

Działalność naukowa i wdrożeniowa ukierunkowana jest na udoskonalanie procesów uzdatniania wody, oczyszczania ścieków oraz przeróbki osadów ściekowych. Istotna część badań koncentruje się na tematyce związanej z bioenergetyką, w tym przede wszystkim na kompleksowych technologiach wytwarzania biogazu, biometanu i wodoru, a także optymalizacji produkcji biomasy mikroglonów i jej wykorzystania na cele energetyczne. Zainteresowania badawcze uzupełniają zagadnienia związane z technologiami niskoemisyjnymi, gospodarką obiegu zamkniętego, ochroną atmosfery oraz gospodarką odpadami.

Zaangażowany w działalność wielu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, zespołów redakcyjnych czasopism, komitetów organizacyjnych konferencji krajowych i międzynarodowych. Członek komisji, zespołów, rad naukowych, gremiów doradczych działający w ramach systemu nauki i szkolnictwa wyższego, a także instytucji rządowych, samorządowych i podmiotów gospodarczych.  Od 2020 roku do chwili obecnej przewodniczący Rady Naukowej Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka UWM w Olsztynie, dyrektor Instytutu Inżynierii i Ochrony Środowiska UWM w Olsztynie.  Od 2024 roku członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN.

Współautor blisko dwustu publikacji indeksowanych w bazach Scopus, Web of Science oraz wielu innych recenzowanych publikacji naukowych, materiałów do czasopism branżowych, technicznych i popularno-naukowych oraz monografii. Autor kilkudziesięciu patentów krajowych i europejskich, wdrożeń  i komercjalizacji, a także wielu opracowań dla sektora gospodarczego oraz ekspertyz i opinii na zlecenie administracji krajowej i samorządowej. Promotor w siedmiu przewodach doktorskich oraz kilkudziesięciu pracach inżynierskich i magisterskich. Recenzent w postępowaniach doktorskich, habilitacyjnych i o tytuł naukowy. W roli kierownika i wykonawcy realizował kilkadziesiąt projektów naukowych i wdrożeniowych finansowanych przez rozmaite instytucje krajowe i zagraniczne. Uczestnik krajowych i zagranicznych staży naukowych i badawczo-przemysłowych.

Laureat wielu nagród i stypendiów za osiągnięcia badawczo-naukowe i organizacyjne. Stypendysta Olsztyńskiego Forum Naukowego (2005) oraz programu „Start” Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2007). Nominowany do stypendium tygodnika Polityka 2008 -2009. Laureat Nagrody „Zielonego Feniksa” za wkład w rozwój Energii Odnawialnej w Polsce (2010). Wyróżniony nagrodami dla najlepszych recenzentów przez czasopisma Processes (2021, 2022), Energies (2021) (MDPI) oraz Environmental Technology & Innovation (2022) (Elsevier). W latach 2023 – 2024 uwzględniony na liście 2% najbardziej wpływowych naukowców na świecie opracowywanej przez Stanford University we współpracy z wydawnictwem Elsevier. Wielokrotny laureat stypendiów i nagród rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną.

Adres służbowy: Aleja Warszawska 117A, 11-041 Olsztyn

e-mail: marcin.debowski@uwm.edu.pl

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=130107&_k=phaf4w

Absolwent studiów na kierunku Inżynieria i ochrona środowiska na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Śląskiej (2002 r.). Pracę doktorską obronił w 2007 r. z wyróżnieniem na swoim macierzystym wydziale. W 2013 r. uzyskał tam stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska, a w 2019 r. tytuł profesora w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych.

Cały okres Jego aktywności zawodowej związany jest z Politechniką Śląską, w której przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej: asystenta (2007-2008), adiunkta (2008-2014), profesora nadzwyczajnego (2014-2019), a od 2019 r. jest zatrudniony na stanowisku profesora w Katedrze Inżynierii Wody i Ścieków. Jest członkiem odpowiednio Rady Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka, Rady naukowej Centrum Biotechnologii oraz Rady naukowej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu. Od 2019 r. jest Dziekanem Wydziału.

Obszar Jego badań i zainteresowań naukowych dotyczy zastosowania różnych procesów fizykochemicznych w technologii oczyszczania wód i ścieków zawierających substancje aktywne biologiczne. Jest autorem lub współautorem publikacji w czasopismach naukowych krajowych i zagranicznych oraz licznych komunikatów konferencyjnych (liczba jego prac naukowych indeksowanych w Politechnice Śląskiej przekracza 500). W 2013 r. wydał monografię pt. „Separacja mikrozanieczyszczeń estrogenicznych wysokociśnieniowymi technikami membranowymi” a w 2018 r. kolejną pt. „Substancje aktywne biologicznie w środowisku człowieka. Wybrane problemy.” Za osiągnięcia naukowe wielokrotnie został uhonorowany nagrodą Rektora Politechniki Śląskiej. Wynikiem zaangażowania w prace badawcze był udział (jako głównego wykonawcy lub kierownika pracy) w 15 grantach, finansowanych przez KBN/MNiSW/NCN/NCBiR i Rektora Politechniki Śląskiej
oraz w 2 projektach europejskich. W latach 2016-2018 był kierownikiem naukowym grantu „Opracowanie innowacyjnej technologii odzysku wody na cele bytowo-gospodarcze ze strumieni wodnych obciążonych substancjami organicznymi i nieorganicznymi z jednoczesną eliminacją mikrozanieczyszczeń antropogenicznych”, finansowanego przez NCBiR. Jest również wykonawcą kilkunastu prac zrealizowanych w ramach badań statutowych Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki.

Adres służbowy: Konarskiego 18, 44-100 Gliwice

e-mail: mariusz.dudziak@polsl.pl

Politechnika Poznańska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Instytut Inżynierii Środowiska i Instalacji Budowlanych, Zakład Zaopatrzenia w Wodę i Biogospodarki

 Awanse naukowe

• magister inżynier inżynierii środowiska, specjalność: urządzenia  sanitarne, 1993r. –  Politechnika Poznańska, Poznań
• stopień doktora nauk technicznych, inżynieria środowiska, – Politechnika Poznańska, Poznań
• stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii środowiska, – Politechnika Poznańska, Poznań

Obszar badań/zakres/ znaczenie

Obszar badań naukowych dotyczy technologii ścieków i osadów z uwzględnieniem usuwania i odzysku biogenów oraz technologii wody. Badania dotyczą przede wszystkim zastosowania wysokoefektywnych procesów do usuwania/degradacji zanieczyszczeń ze ścieków miejskich, przemian biochemicznych w sieci kanalizacyjnej oraz odzysku energii, wody i surowców ze ścieków. Tematyka badań jest aktualna w kontekście gospodarki cyrkulacyjnej i koncepcji zrównoważonego rozwoju.

Dorobek naukowy

Autor/współautor wielu publikacji polsko i angielskojęzycznych – monografii, rozdziałów w monografiach, artykułów w czasopismach i materiałach konferencyjnych. Kierował, jako redaktor, pracami zespołu ekspertów podczas opracowywania i pisania Poradnika Eksploatatora Oczyszczalni Ścieków. Był kierownikiem lub głównym wykonawcą kilku projektów badawczych KBN, MNiSW, NCBiR i NCN. W latach 2020 – 2024 kierował międzynarodowym projektem SIREN (siren.put.poznan.pl) w ramach grantów norweskich, obecnie uczestniczy w projekcie REWAISE (rewaise.eu) Horizon 2020. Promotor 2 prac doktorskich. Recenzent w 18 postępowaniach o awans naukowy (9 – uzyskanie stopnia doktora habilitowanego, 9 – promocje doktorskie)  oraz recenzent wydawniczy 1 monografii naukowej habilitacyjnej.

Inne informacje

Członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020), Sekcji Inżynierii Sanitarnej KILiW PAN (od 2011). Członek PZITS (złota odznaka honorowa 2018). Członek IWA oraz członek założyciel i członek zarządu IWA-Polska. W latach 2016-2019 pełnił funkcję kierownika Zakładu Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Środowiska na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska PP. Od 2024 roku jest kierownikiem Zakładu Zaopatrzenia w Wodę i Biogospodarki na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki PP. Jest członkiem Rady Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki i Rady Dyscypliny Inżynieria Środowiska Górnictwo i Energetyka w Politechnice Poznańskiej. Członek kolegium redakcyjnego czasopism naukowych: Gaz, Woda I Technika Sanitarna oraz Technologia Wody. Jest współautorem szeregu opracowań i ekspertyz dla przeds. wod-kan oraz dla przemysłu. Współpracuje z MTP od ponad 25 lat w ramach konkursów o złoty medal Targów Poleko. Od 1994 do 2018 roku współorganizował wspólnie z poznańskim oddziałem PZITS cykliczną międzynarodową konferencję Water Supply and Water Quality. W roku 2022 był współorganizatorem i przewodniczącym komitetu organizacyjnego międzynarodowej konferencji Water, Wastewater and Resource Recovery pod auspicjami IWA.

Adres służbowy: Politechnika Poznańska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Instytut Inżynierii Środowiska i Instalacji Budowlanych, ul. Berdychowo 4, 60-965 Poznań,

e-mail: zbyslaw.dymaczewski@put.poznan.pl

Absolwent kierunku Ochrona Środowiska na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (2003), doktorat uzyskał na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa UWM w Olsztynie (2008), a habilitację na Wydziale Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska Politechniki Łódzkiej (2018). Zatrudniony na stanowisku profesora uczelni na UWM w Olsztynie, na Wydziale Geoinżynierii w Instytucie Inżynierii i Ochrony Środowiska.

Działalność naukowo-badawcza skupia się na zagadnieniach związanych z remediacją i bioremediacją gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi, w tym doskonaleniem technologii opartych na unieruchamianiu metali ciężkich w glebach za pomocą dodatków mineralnych i organicznych, takich jak odpady przetworzone biologicznie i termicznie (komposty, popioły, biowęgle), a także technologii usuwania metali z gleby z wykorzystaniem surfaktantów roślinnych i mikrobiologicznych oraz środków nowej generacji odzyskanych z odpadów („zielona” remediacja).

Zastępca przewodniczącego Rady Naukowej dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka (2021-2022), członek Rady Naukowej tej dyscypliny, członek Rady Naukowej Szkoły Doktorskiej UWM w Olsztynie, członek Senatu UWM w Olsztynie (2016–2018). Członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2024), ekspert Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej (od 2024). Członek wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych i organizacji, w tym Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego oraz Międzynarodowej Unii Towarzystw Gleboznawczych, Polskiego oraz Międzynarodowego Towarzystwa Substancji Humusowych, International Biochar Initiative, międzynarodowej platformy V4Biochar oraz European Geosciences Union (Division: Soil System Sciences).

Członek Editorial Board w kilku czasopismach: Sustainability; Soil, Air, Water Research; Frontiers in Soil Science. Autor i współautor ponad 100 prac naukowych, w tym 77 prac z Impact Factor. Łączny wskaźnik IF dorobku naukowego wynosi około 290. Współredaktor kilku wydań specjalnych z zakresu remediacji gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi. Współautor 2 patentów z zakresu remediacji zanieczyszczonych gleb przy użyciu innowacyjnych środków. Kierownik oraz wykonawca czterech projektów KBN/MNSiW/NCN, jednego projektu strategicznego NCBiR oraz jednego projektu Interreg South Baltic. Recenzent w postępowaniach doktorskich i habilitacyjnych.

Odbył staż praktyczny w firmie remediacyjnej REMEA oraz zagraniczny staż naukowy na Uniwersytecie Technologicznym w Luleå (Szwecja). Wykonawca prac zleconych dla podmiotów gospodarczych, m.in. kopalni węgla brunatnego Sieniawa. Od 2008 roku wykładowca na międzynarodowych studiach prowadzonych przez UWM w Olsztynie i Uniwersytet Nauk Stosowanych w Offenburg (Niemcy).

Wielokrotny zdobywca nagród naukowych Rektora UWM w Olsztynie za wyróżniające się publikacje naukowe, laureat nagrody Rady Naukowej projektu Regionalna Inicjatywa Doskonałości dla wyróżniających się zespołów badawczych za badania naukowe i prace rozwojowe (2021).

Adres służbowy: Słoneczna 45G, 10-709 Olsztyn

e-mail: mariusz.gusiatin@uwm.edu.pl;

Strona domowa: https://uwm.edu.pl/iiios/kbwos/pracownicy-katedry/dr-hab-inz-mariusz-gusiatin-prof-uwm;

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=209361&_k=4nzi3k

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1996). Uzyskał uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej bez ograniczeń (2001), doktorat na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji Akademii Rolniczej w Krakowie (2003) oraz habilitację na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Rolniczego (2013). Profesor nauk rolniczych (2019), ekspert do spraw budownictwa inwentarskiego i kształtowania mikroklimatu budynków.

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych ze zmianami klimatu, stresem cieplnym i ich wpływem na produkcję zwierzęcą oraz oceną i kształtowaniem mikroklimatu budynków, zwłaszcza inwentarskich. Praca doktorska oraz habilitacyjna dotyczyły problematyki kształtowania mikroklimatu ferm i budynków inwentarskich w zależności od sposobu ich zabudowy i lokalnych warunków atmosferycznych.

Przewodniczący Rady Dyscypliny Inżynieria środowisk, górnictwo i energetyka Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie w kadencji 2020-2024. Członek Senatu w latach 2020-2024 i 2025-2028 oraz kilku komisji rektorskich i dziekańskich. Jest członkiem kilku organizacji, m. in.: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów w Krakowie, Towarzystwa Rozwoju Ziem Górskich przy Komitecie Zagospodarowania Ziem Górskich PAN o. Kraków, Komitecie Okręgowym Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych przy UR w Krakowie. Był członkiem komitetów naukowych licznych konferencji krajowych i zagranicznych. Ekspert polskiego Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR), węgierskiego National Research, Development and Innovation Office (NKFIH) oraz Research Foundation – Flanders (FWO), Belgium.

Jest autorem i współautorem ponad czterdziestu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach. Jest zaangażowany w badania i rozwój jako: kierownik w jednym grancie oraz wykonawca w trzech projektach badawczych finansowanych ze środków krajowych i europejskich; promotor w dwóch przewodach doktorskich; recenzent w postępowaniach awansowych. Wykonał przeszło dwieście recenzji artykułów dla indeksowanych czasopism, głównie zagranicznych.

Jest promotorem ponad stu dwudziestu prac inżynierskich i magisterskich oraz recenzentem kolejnych su pięćdziesięciu. Dorobek wdrożeniowy i inżynierski obejmuje 90 zleceń projektowych, ekspertyz i opinii, w tym z przeważającą liczbą obiektów budownictwa inwentarskiego. Odbył  jeden staż przemysłowy oraz 3 staże naukowe w Niemczech i na Słowacji.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym I Sredrnym Medalem Zasługi oraz nagrodą Ministra Rolnictwa i Rozwoju za osiągnięcia w zakresie wdrażania postępu w rolnictwie, rozwoju wsi i rynkach rolnych. Wielokrotny laureat nagród rektora za działalność naukową i organizacyjną.

Adres służbowy: Aleja Mickiewicza 24/28, 31-120 Kraków.

e-mail: piotr.herbut@urk.edu.pl;

Scopus: https://www.scopus.com/authid/detail.uri?authorId=47861218200

Web of Science: https://www.webofscience.com/wos/woscc/citation-report/21c8e698-5619-4ff0-a537-b5f617e993b9-aa98c4d6

Researchgate: https://www.researchgate.net/profile/Piotr-Herbut/2

GoogleScholar: https://scholar.google.pl/citations?user=ZRlN8n4AAAAJ&hl=pl

1996 r.- dyplom magistra inżyniera inżynierii środowiska uzyskany w Politechnice Białostockiej na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska

24.05.2000 r. – dyplom doktora nauk technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska uzyskany w Politechnice Białostockiej na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska; rozprawa na temat Usuwanie wybranych chemicznych środków ochrony roślin z wody metodą sorpcji na węglu aktywnym

20.05.2013 r. – dyplom doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska uzyskany w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Środowiska;

17.03.2020 r. – tytuł profesora nauk inżynieryjno technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka

Od 2020 r Kierownik Katedry Technologii w Inżynierii Środowiska

2022 – 2024 r Dyrektor Instytutu Inżynierii Środowiska i Energetyki

Do najważniejszych osiągnięć naukowych zaliczam aktywność w zakresie prowadzenia badań, realizacji projektów badawczych oraz zgłoszeń patentowych i wdrożeń związanych z problematyką gospodarki ściekowej i odpadowej na terenach rolniczo-przemysłowych. Zagadnienia utylitarne zawsze stanowiły główny motywator realizowanych przeze mnie prac badawczo-rozwojowych. Najważniejsze obszary badawcze, których dotyczy moja aktywność naukowa to:

I.Zastosowanie procesu sorpcji oraz fitoremediacji do ograniczenia emisji pestycydów ze składowisk odpadów do środowiska wodno-glebowego. Prowadzone przez lata i systematycznie uzupełniane badania stanowią zwarty zbiór analiz środowiska przyrodniczego wokół mogilników wraz z opracowaniem nowej technologii ograniczenia przenikania toksycznych związków ze składowisk odpadów niebezpiecznych do środowiska oraz technologii rekultywacji zlikwidowanych już obiektów.

II.Zastosowanie frakcji ChZT do oceny i optymalizacji procesu oczyszczania ścieków komunalnych metodą osadu czynnego z zastosowaniem niekonwencjonalnych zewnętrznych źródeł węgla, metodą złóż biologicznych oraz złóż hydrofitowych, a także ścieków komunalnych ze znaczącym udziałem ścieków z przemysłu rolno-spożywczego.

III. Oczyszczanie ścieków bytowych oraz z przemysłu rolno-spożywczego, ścieków rolniczych zawierających pestycydy w oczyszczalniach ze złożem hydrofitowym wspomaganych biopreparatem.

Efektem prowadzonych badań jest szereg publikacji (https://bazawiedzy.pb.edu.pl/), w tym najważniejsze po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego oraz tytułu profesora, realizacja dwóch grantów badawczych oraz zgłoszenie patentowe oraz wdrożenie.

Promotor obronionych 5 doktoratów oraz 3 w trakcie realizacji

Recenzent w przewodach habilitacyjnych, doktorskich i w awansach na tytuł profesora

Politechnika Białostocka
Wydział Budownictwa i Nauk o Środowisku
Katedra Technologii w Inżynierii Środowiska

15-351 Białystok, ul. Wiejska 45

Email: k.ignatowicz@pb.edu.pl

https://orcid.org/0000-0002-6374-2314

https://bazawiedzy.pb.edu.pl/

Politechnika Poznańska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Instytut Inżynierii Środowiska i Instalacji Budowlanych, Zakład Zaopatrzenia w Wodę i Biogospodarki

Absolwentka Politechniki Poznańskiej (1990), kierunek inżynieria środowiska na Wydziale Architektury, Budownictwa i Inżynierii Środowiska, doktorat obroniła na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej (2000), stopień doktora habilitowanego otrzymała w 2017 roku, od roku 2021 jest profesorem Politechniki Poznańskiej.

Swoją działalność naukową koncentruje na zagadnieniach związanych z technologią uzdatniania wody i oczyszczania ścieków. Prowadzi badania w zakresie usuwania makro i mikrozanieczyszczeń z wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi, technologii obiegu zamkniętego oraz odzysku surowców ze ścieków. Praca doktorska dotyczyła intensyfikacji procesów odżelaziania i odmanganiania wód podziemnych. Rozprawa habilitacyjna dotyczyła wpływu właściwości złóż filtracyjnych na efekty technologii odżelaziania i odmanganiania wód podziemnych.

Od marca 2017 do grudnia 2019r była członkiem Rady Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej a od 1 stycznia 2020 jest członkiem Rady Dyscypliny Inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka oraz Rady Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Poznańskiej. Członek Komisji Rady Wydziału ds. Oceny Nauczycieli Akademickich od marca 2020r. Powołana do Uczelnianej Komisji ds. Etyki Badań Naukowych prowadzonych z udziałem ludzi na Politechnice Poznańskiej w kadencji 2024-2028. Członek IWA (International Water Association). Członek Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk w kadencjach 2012-2016, 2016-2020 oraz 2020-2024. Członek Komitetów naukowych i organizacyjnych wielu konferencji krajowych i międzynarodowych w tym w latach 1994-2018 cyklicznej międzynarodowej konferencji Water Supply and Water Quality organizowanej wspólnie przez Politechnikę Poznańską i Poznański Oddział PZITS. Uczestniczyła w pracach  komitetu organizacyjnego międzynarodowej konferencji Water, Wastewater and Resource Recovery pod auspicjami IWA.

Jest autorką i współautorką wielu publikacji polsko i angielskojęzycznych – monografii, rozdziałów w monografiach, artykułów w czasopismach naukowych i brażowych, materiałach konferencyjnych. Była kierownikiem lub wykonawcą kilku projektów badawczych krajowych KBN, MNiSW, NCBiR i międzynarodowych (European Cooperation in the field of Scientific and Technical Research COST). Obecnie uczestniczy w projekcie REWAISE (rewaise.eu) Horizon 2020. Jest promotorem 2 prac doktorskich. Była recenzentem w wielu postepowaniach habilitacyjnych i doktorskich. Jest współautorką wielu opracowań i ekspertyz dla przedsiębiorstw wodociągowych i przemysłu. Członek kolegium redakcyjnego czasopisma naukowego: Technologia Wody.

Za osiągnięcia naukowe otrzymała 6 nagród Rektora Politechniki Poznańskiej. W roku 2003 otrzymała Nagrodę zespołową Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za współautorstwo monografii pt. „Wodociągi i kanalizacja w Polsce, tradycja i współczesność”. W 2022 roku otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania.

Adres służbowy: Politechnika Poznańska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Instytut Inżynierii Środowiska i Instalacji Budowlanych, ul. Berdychowo 4, 60-965 Poznań,

e-mail: joanna.jez-walkowiak@put.poznan.pl

Absolwentka studiów inżynierskich na kierunku inżynieria środowiska w zakresie ochrony i kształtowania środowiska wiejskiego (1996) oraz studiów magisterskich na kierunku inżynieria środowiska w zakresie inżynierii wodno-melioracyjnej (1998) w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskała doktorat (nauki rolnicze, kształtowanie środowiska) na Wydziale Inżynierii i Kształtowania Środowiska Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (2003) oraz habilitację (nauki techniczne, inżynieria środowiska) na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej (2018).

Prowadzi badania w zakresie ograniczania zanieczyszczenia wód fosforem, a w szczególności zastosowania materiałów reaktywnych do usuwania fosforu w różnego rodzaju obiektach inżynierskich tj. systemy do oczyszczania małych ilości ścieków oraz obiekty błękitno-zielonej infrastruktury, a także w zakresie utrzymania oraz poprawy jakości wody w małych ciekach i zbiornikach wodnych będących odbiornikami zanieczyszczeń ze źródeł punktowych i obszarowych. Jest współautorem objętej ochroną patentową metody stosowania materiałów reaktywnych w postaci filtrów zawieszonych (SRF), a także składu substratu niskoemisyjnego do zastosowania w konstrukcji dachów zielonych. Badania materiałów reaktywnych rozszerzyła o aspekt roli błony biologicznej w ograniczaniu wiązania fosforu przez te materiały, a także o analizę form w jakich fosfor jest wiązany w aspekcie możliwości jego ponownego wykorzystania. Prowadzi także badania w zakresie uwalniania fosforu z materiałów konstrukcyjnych i filtracyjnych a także metod analizy tych materiałów.

Kierownik Katedry Kształtowania Środowiska w latach 2019-2024. Członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2020 roku), gdzie do 2024 roku pełniła funkcję sekretarza. Członek Rady Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka oraz szeregu komisji działających w obrębie Instytutu Inżynierii Środowiska oraz Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska SGGW w Warszawie. Ekspert w zespole doradczym MNiSW do spraw projektów zgłoszonych w ramach programów „Nauka dla Społeczeństwa” i „Nauka dla Społeczeństwa II”. Członek komitetów naukowych wielu konferencji krajowych i zagranicznych.

Jest autorem i współautorem ponad 90 oryginalnych prac naukowych, ponad 80 doniesień konferencyjnych, 9 ekspertyz, 5 publikacji o charakterze popularyzującym wiedzę oraz 8 publikacji o charakterze dydaktycznym. Uczestniczyła w realizacji 13 projektów badawczych, w tym 7 międzynarodowych. Współkieruje także 3 projektami badawczymi w ramach umów o współpracę z podmiotami otoczenia gospodarczego. Była czterokrotnie recenzentem w postępowaniach w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego oraz w dwóch przewodach doktorskich, a także członkiem lub sekretarzem 4 komisji w przewodach habilitacyjnych. Opiniowała również 5 rozpraw doktorskich realizowanych w zagranicznych uczelniach. Wykonała również ponad 60 recenzji artykułów naukowych na prośbę międzynarodowych czasopism naukowych. Jest członkiem 2 rad redakcyjnych czasopism międzynarodowych.

Adres służbowy: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Instytut Inżynierii Środowiska, Katedra Kształtowania Środowiska, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa,

e-mail: agnieszka_karczmarczyk@sggw.edu.pl,

tel.: 22 5935382;

https://orcid.org/0000-0002-1565-3501

https://bw.sggw.edu.pl/info/author/WULS304eae5d76c14f289a48933b006d6806/

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Instytut Inżynierii Środowiska, Katedra Kształtowania Środowiska

Ukończył studia na kierunku inżynieria środowiska na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie. W 1994 roku odbył 9 miesięczny staż naukowy w Wageningen Agricultural University oraz WL Delft Hydraulics. Doktorat uzyskał w 2000 r. w zakresie kształtowania środowiska a tytuł doktora habilitowanego nauk rolniczych w dyscyplinie kształtowanie środowiska na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji w 2011 r..

Jego obszar badań naukowych obejmuje przepływy w korytach otwartych, inżynierię rzeczną i ekohydraulikę, które są ukierunkowane na procesy morfologiczne, warunki równowagi hydrodynamicznej w rzekach, ochronę przeciwpowodziową, kształtowanie się siedlisk dla organizmów wodnych oraz przepływ środowiskowy. W pracy wykorzystuje modelowanie fizyczne i numeryczne stosując modele jedno-, dwu- i trójwymiarowe do symulacji warunków przepływu wody i prognozowania procesów fluvialnych. Efektem współpracy z otoczeniem gospodarczym są projekty związane z ochroną przeciwpowodziową, równowagą hydrodynamiczną i ciągłością ekologiczną cieków, renaturyzacją oraz udrażnianiem rzek. Wraz z zespołem jest autorem koncepcji budowy i przebudowy przepławek dla ryb na Białej Tarnowskiej i Wisłoce w ramach projektu, który otrzymał międzynarodową nagrodę Fish Passage 2022.

Jest autorem i współautorem blisko czterdziestu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz szeregu oryginalnych prac twórczych (93), raportów i ekspertyzy (57). Jest promotorem 2 prac doktorskich i recenzentem w 5 postępowaniach o awans naukowy; 2 –stopień doktora habilitowanego, 3 – promocje doktorskie a także był członkiem lub sekretarzem czterech komisji habilitacyjnych. Opiekun naukowy doktoranta z Department of Environment and Soil Science, University of Lleida, Hiszpania. Ukończył szkolenie „Liderzy w Zarządzaniu Uczelnią” na University College London.

W ramach Komitetu Inżynierii Środowiska PAN w latach 2020-2023 był przewodniczącym Sekcji Kształtowania środowiska i zrównoważonego rozwoju, jest członkiem Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (od 2011) oraz Komisji Gospodarki Wodnej PAN O/Kraków (od 2011). Od 2009 jest kierownikiem konferencji Ogólnopolska Szkoła Hydrauliki organizowanej pod auspicjami KGW PAN. W latach 2012-2013 był członkiem Zespołu ds. Ochrony i Rozwoju Żywych Zasobów Wód przy MRiRW a w latach 2019-2022 Rady ds. EkoMałopolski. Jest członkiem stowarzyszeń zawodowych: International Association for Hydro-Environment Engineering, Stowarzyszenia Hydrologów Polskich oraz SITWiM. Pełnił funkcję kierownika Katedry Inżynierii Wodnej i Geotechniki 2014-2019, prodziekana 2012-2019, przewodniczącego Rady Dyscypliny inżynieria środowiska, górnictwo i energetyki w latach 2019-2020. Pełni funkcję Dziekana Wydziału Inżynierii Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie w kadencji 2020-2024.

Za swą działalność naukową i organizacyjną został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Laureat nagród rektora za działalność naukową i organizacyjną.

Adres służbowy: Al. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków,

e-mail: leszek.ksiazek@urk.edu.pl,

ORCID: 0000-0003-0678-3328,

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=93023&_k=sgeqx6

Absolwent kierunku Inżynieria Środowiska w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (2003), uzyskał stopień doktora z wyróżnieniem w dyscyplinie Kształtowanie Środowiska na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska SGGW (2007), a w 2016 roku habilitację w dyscyplinie Ochrona i Kształtowanie Środowiska (obecnie Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka) na tym samym wydziale. W 2003 roku ukończył również dwusemestralne Równoległe Studium Pedagogiczne na Wydziale Ekonomiczno-Rolniczym SGGW, uzyskując dyplom uprawniający do nauczania w szkołach i placówkach oświatowych zgodnie z wytycznymi MEN.

Specjalizuje się w dziedzinie ochrony środowiska i bioklimatologii, ze szczególnym naciskiem na badania nad jakością powietrza i jej wpływem na zdrowie. Jego prace skupiają się na analizie stężenia i składu chemicznego pyłu zawieszonego oraz identyfikacji jego źródeł. Bada również zagrożenia zdrowotne związane z narażeniem na zanieczyszczenia powietrza, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynków. Ważnym obszarem jego zainteresowań jest także widzialność atmosferyczna jako wskaźnik jakości powietrza oraz analiza bioklimatycznych warunków terenów o różnym zagospodarowaniu.

Dziekan Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w kadencjach 2020–2024 oraz od roku 2024. W latach 2019–2020 pełnił funkcję prodziekana tego samego wydziału, a w latach 2013–2019 kierował Zakładem Meteorologii i Klimatologii. Od 2024 roku jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, a od 2010 roku członkiem założycielem Stowarzyszenia Klimatologów Polskich.

W latach 2017–2018 pełnił rolę eksperta w programie „Chrońmy powietrze – przeciwdziałanie niskiej emisji”, realizowanym w ramach projektu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Brał również udział w przygotowaniu licznych opracowań i ekspertyz, m.in. na zlecenie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, dotyczących ochrony środowiska.

W swojej pracy naukowo-dydaktycznej był promotorem w dwóch zakończonych przewodach doktorskich oraz 95 pracach inżynierskich i magisterskich. Pełnił również funkcję sekretarza w czterech postępowaniach habilitacyjnych. Był recenzentem trzech rozpraw habilitacyjnych, pięciu prac doktorskich oraz jednej monografii habilitacyjnej.

Jest autorem i współautorem ponad 120 oryginalnych prac naukowych i rozdziałów w monografiach, 41 abstraktów i streszczeń z konferencji krajowych i międzynarodowych, jednego skryptu oraz 17 ekspertyz i raportów z badań. Był kierownikiem lub wykonawcą w kilku projektach Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Narodowego Centrum Nauki.

Za swoją działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną wielokrotnie otrzymywał nagrody Rektora SGGW. W latach 2017 i 2020 został wyróżniony nagrodą za działalność naukową Rektora Politechniki Warszawskiej. W 2018 roku został odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.

adres służbowy: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Instytut Inżynierii Środowiska, ul. Nowoursynowska 159 , 02-776 Warszawa

e-mail: grzegorz_majewski@sggw.edu.pl;

https://orcid.org/0000-0002-0122-1409

Pawłowski Lucjan Jan (ur. 10.07.1946 r. w Dąbrowie-Nowej Wsi) – chemik, profesor zwyczajny.

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Wysokiem-Mazowieckiem (1960); Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UMCS na kierunku chemia (1964–1969). W 1976 r. uzyskał stopień doktora, a w 1980 r. stopień doktora habilitowanego na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej. Od 1986 r. jest profesorem na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej Politechniki Lubelskiej. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora.

Uhonorowany: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1979), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzonej Polski (1990), Medalem Edukacji Narodowej (1993), Złotą Odznaką Ministra Kultury za Wkład do Rozwoju Kultury (1996), Medalem za Zasługi w Rozwoju Województwa Lubelskiego (1997), Medalem Premiera za Zasługi dla Wynalazczości (2005), Brązowym Medalem za Zasługi Obronności Kraju (2007), Odznaką Honorową Ministra Środowiska za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (2009).

Autor 22 monografii i 168 prac naukowych, autor lub współautor 88 patentów oraz 26 zgłoszeń patentowych, z czego 18 zostało zgłoszonych do Europejskiego Urzędu Patentowego. Członek Kolegiów Redakcyjnych 8 czasopism międzynarodowych oraz przewodniczący Komitetów Redakcyjnych 2 czasopism międzynarodowych wydawanych w Polsce.

Członek Poskiej Akademii Nauk oraz Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki. Profesor Honorowy Chińskiej Akademii Nauk.

Absolwent Technikum Chemicznego w Kielcach o specjalności technologia wody i ścieków, a następnie studiów na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej o specjalności także technologia wody i ścieków. W latach 1975 – 1984 pracował w Wojskowej Akademii Technicznej na Wydziale Chemii i Fizyki Technicznej na stanowisku technologa. Od 1984 pracował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska, gdzie w 1990 r. uzyskał doktorat oraz w 2007 r. habilitację. Tytuł profesora otrzymał w  roku 2020. W roku 1984 ukończył 3-semestralne studia Podyplomowe w Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Matematyki, Informatyki i  Mechaniki, o specjalności „Zastosowanie Matematyki w Naukach Ścisłych i Społecznych”. Obecnie pracuje w Katedrze Inżynierii Środowiska w Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie.

Jego działalność naukowo-badawcza skupia się wokół zagadnień związanych z zaopatrzeniem w wodę i odprowadzaniem ścieków, a szczególnie z procesami uzdatniania wody i oczyszczaniem ścieków. Praca doktorska dotyczyła układów pompowo-strumienicowych do wydobywania wody ze studni, a habilitacyjna dotyczyła zjawisk zachodzących podczas płukania wodą filtrów pospiesznych, szczególnie odżelaziających i odmanganiających.

Podczas pracy w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Wodociągów i Kanalizacji oraz pełnił różne funkcje w komisjach dziekańskich, rektorskich i senackich SGGW.  Od 2024 roku jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN , a w poprzednich dwóch kadencjach brał udział w pracach Sekcji  Inżynierii Sanitarnej w Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN. Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji krajowych i międzynarodowych.

Jest autorem lub współautorem ponad 150 publikacji w tym 26 z IF oraz 99 innych recenzowanych artykułów badawczych, a także 5 patentów. Brał udział jako kierownik lub współwykonawca w 16 projektach badawczych finansowanych z różnych środków. Jest promotorem w dwóch przewodach doktorskich (obecnie prowadzi realizację doktoratu wdrożeniowego); recenzent w 14 postępowaniach doktorskich, 9 habilitacyjnych i 3 o tytuł naukowy. Był recenzentem 7 książek (podręczniki studenckie lub monografie) oraz  283 artykułów naukowych w tym 111 dla czasopism z IF. Jest współautorem dwóch skryptów dydaktycznych i promotorem ponad stu pięćdziesięciu prac inżynierskich i magisterskich. Ponadto wykonał 99 prac na zlecenie. Są to projekty, ekspertyz i opinie. Od 1992 jest rzeczoznawcą SITWM NOT, Dziedzina : Zaopatrzenie w wodę i kanalizacja wsi nr upr. 2074. W latach 2012-2016 był członkiem komitetu w COST – Participants Management Committee Earth System Science and Environmental Management (ESSEM) Action: ESSEM COST Action ES1202 – Conceiving Wastewater Treatment in 2020 – Energetic, environmental and economic challenges (Water_2020) 04 July 2012 – 21 November 2016, co skutkowało współautorstwem jednego z rozdziałów monografii Innovative Wastewater Treatment & Resource Recovery Technologies, Impacts of Energy, Economy and Environment. Edited by Juan M. Lema and Sonia Suarez. 2017/6/15,    IWA Publishing 2017.

Za działalność naukową i organizacyjną został odznaczony odznaką brązową Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa – Zasłużony dla Budownictwa i Materiałów Budowlanych, Srebrną Odznaką Honorową Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Honorową Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi „Zasłużony dla Rolnictwa”, Złotym medalem za długoletnią służbę, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz nagrodami indywidualnymi i zespołowymi Rektora SGGW.

e-mail: tadeusz.siwiec@up.lublin.pl, tadeusz_siwiec@sggw.edu.pl,

Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN (IGSMiE PAN)

 Awanse naukowe

• magister ochrony środowiska, specjalność: analiza środowiskowa, 2010r. – Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, Częstochowa
• magister zarządzania, specjalność: zarządzanie projektem międzynarodowym, 2013r. – Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• stopień doktora nauk technicznych, inżynieria środowiska, 2015r. – Politechnika Częstochowska, Częstochowa
• stopień doktora habilitowanego nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka  – Politechnika  Śląska, Gliwice

Obszar badań/zakres/ znaczenie

Obszar badań naukowych dotyczy zarządzania i inżynierii środowiska, w tym zarządzania surowcami (ze szczególnym uwzględnieniem składników biogennych) w kontekście wdrażania założeń zrównoważonego rozwoju, gospodarki o obiegu zamkniętym (GOZ) oraz strategii zielonego ładu w sektorze wodno-ściekowym, nawozowym i rolno-żywnościowym. Badania dotyczą odzysku surowców z odpadów, z tym fosforu z odpadów sektora gospodarki wodno-ściekowej (nawozy z odpadów), odzysku wody, śladu wodnego, analizy aspektów technologicznych, prawnych, środowiskowych (ocena cyklu życia) i społecznych gospodarki surowcami, strategii ochrony wód przed zanieczyszczeniem, analizy nowych materiałów (w tym nanomateriałów) wykorzystywanych w procesach oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych oraz gleb.

Dorobek naukowy

Liczba rekordów w bazie Web of Science wynosi 70, indeks Hircha – 24,  a liczba cytowań – 1,984. Autorka i współautorka ponad 200 prac naukowych, w tym artykułów w czasopismach indeksowanych w bazie JRC i nieindeksowanych w JRC i 1 monografii. Pozostałe prace naukowe to rozdziały w książkach, monografiach, materiałach konferencyjnych a także redakcje czasopism, materiałów konferencyjnych i streszczenia.

Inne informacje

Jest założycielką i kierowniczką Pracowni Surowców Biogenicznych w IGSMiE PAN, a także zastępcą Dyrektora Krakowskiej Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej (KISD) w IGSMiE PAN. Jest Zastępczynią Przewodniczącego Akademii Młodych Uczonych PAN (kierowniczka Zespołu ds. popularyzacji nauki i wydarzeń), członkini Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (od 2022r.), Komitetu Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN (2022r.-2023r.), Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN (od 2018r.), Baltic Smart Water Hub (od 2019r.). Jest ekspertem Komisji Europejskiej, Polskiego Centrum Akredytacji, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jest członkinią zespołu redakcyjnego czasopism naukowych: Sustainability, Environmental Research, Engineering and Management, Frontiers (Frontiers in Sustainability / Circular Economy). Jest organizatorką i przewodniczącą Komitetu Naukowego cyklicznej międzynarodowej konferencji „Strategie wdrażania Zielonego Ładu Woda, Surowce & Energia”. Stypendystka Stypendium Ministra dla wybitnych Młodych Naukowców.

Adres służbowy i dodatkowe informacje

Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Adres: ul. Wybickiego 7A str. 31-261 Kraków

e-mail: smol@meeri.pl

https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=267357&_k=olyqtg

Absolwentka studiów na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej (PWr)  o specjalności ochrona atmosfery (1997), gdzie uzyskała  stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie  inżynieria środowiska (2001) oraz stopień doktora  habilitowanego nauk  technicznych w zakresie  inżynierii środowiska (2012), ekspertka w zakresie ochrony powietrza i klimatu.

Jej działalność badawcza koncentruje się na zagadnieniach powiązanych z opracowywaniem, testowaniem oraz weryfikacją metod pomiarowych, analiz i modelowania zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego (w tym m.in. pyłów drobnych, odorów i gazów cieplarnianych), badaniu procesów przemian chemicznych zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego, ocenie śladu węglowego,  badaniu zmienności zjawisk w atmosferze o skali globalnej, a także opracowywaniu i testowaniu narzędzi w zakresie oceny skutków zdrowotnych wywołanych zanieczyszczeniem powietrza atmosferycznego. Jej obszar zainteresowań naukowych obejmuje również aktywność naukową w obszarze badań nad optymalizacją metod biologicznych w oczyszczaniu gazów, zwłaszcza odorogennych.

Przewodnicząca Państwowej Rady Ochrony Środowiska – organu doradczego i opiniotwórczego polskiego Ministra Klimatu i Środowiska (MKiŚ), Dyrektorka Centrum Zrównoważonego Rozwoju i Ochrony Klimatu PWr, Z-ca kierownika Katedry Biologii Środowiskowej i Ochrony Atmosfery Wydziału Inżynierii Środowiska PWr, członkini m.in.: zespołu ds. Społecznej Odpowiedzialności Uczelni, zespołu Ekspertów ds. strategii Wrocławia 2050,  zespołu Liderów Zmian ds. strategii Politechniki Wrocławskiej, grupy roboczej Ochrona Powietrza i Energetyka działającej w ramach sieci krajowej „Partnerstwo Środowiska dla Rozwoju”, zespołu roboczego ds. jakości powietrza i efektywności energetycznej i grupy roboczej ds. Funduszu Sprawiedliwej Transformacji w województwie dolnośląskim, komitetu sterującego LIFE- MAPPINGAIR/PL oraz Komisji do spraw Mikroorganizmów i Organizmów Genetycznie Zmodyfikowanych przy MKiŚ. Zaangażowana w prace m.in. na rzecz Partnerstwa Wodorowego przy Ministerstwie Klimatu i Środowiska w grupie „Edukacja i budowa świadomości rynku wodoru”, grupy roboczej ds. adaptacji i mitygacji w ramach Zespołu ds. edukacji ekologicznej, w tym klimatycznej, i promocji ekologicznych warunków życia, grupy Naukowcy i naukowczynie w ramach prac Okrągłego Stołu dla Edukacji Klimatycznej (OSdEK). Członkini Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. Członkini Rady Dyscypliny inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka oraz Rady Programowej na Wydziale Inżynierii Środowiska PWr. Jest również koordynatorką Zespołu ds. osiągnięcia neutralności klimatycznej miasta Wrocławia oraz Koalicji Uczelni Wrocławskich i Dolnego Śląska na rzecz Zrównoważonego Rozwoju i Ochrony Klimatu.

Profesor Izabela Sówka jest autorką recenzji, opinii m.in. do czasopism naukowych oraz współautorką ponad 315stu udokumentowanych prac naukowych  oraz współautorką wielu raportów i opracowań oraz analiz, w tym w zakresie zapachowej jakości powietrza, wśród których wymienić można np. ekspertyzy dla Ministerstwa Środowiska pt. Propozycja metodyki oceny zawartości substancji zapachowo czynnych w powietrzu, Ministerstwa Klimatu i Środowiska pt.  Bezpieczne odległości od zabudowań dla przedsięwzięć, których funkcjonowanie wiąże się z ryzykiem powstawania uciążliwości zapachowej  oraz dla Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska pt. Definiowanie pojęć w kontekście uciążliwości zapachowej i Przegląd metod stosowanych w ocenach oddziaływania zapachowego. Promotorka 6 prac doktorskich. Jest inicjatorką i kierowniczką projektu realizowanego na terenie kampusu Politechniki Wrocławskiej pt. Zastosowanie innowacyjnych układów czujnikowych do oceny jakości powietrza na terenie kampusu Politechniki Wrocławskiej  (http://powietrze.pwr.edu.pl/). Organizatorka i współorganizatorka krajowych i międzynarodowych konferencji w zakresie szeroko rozumianej ochrony powietrza. Pomysłodawczynią i główna organizatorka Dni Klimatu w Politechnice Wrocławskiej oraz, obecnie, Dni Klimatu Wrocławskiego Środowiska Akademickiego.

Adres służbowy: Wyb. Wyspiańskiego 27, 50-370 Wrocław.

e-mail: izabela.sowka@pwr.edu.pl;

Strona domowa: https://wis.pwr.edu.pl/pracownicy/izabela-sowka;

Profile internetowe: https://www.linkedin.com/in/izabela-s%C3%B3wka-59963395/ ; https://www.researchgate.net/profile/Izabela-Sowka-2

Prof. dr hab. Kazimierz Szymański jest pracownikiem Politechniki Koszalińskiej. Studiował na Uniwersytecie Gdańskim na  Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii na kierunku chemia, gdzie w 1972 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra chemii. W roku  1973 odbył półroczny staż przemysłowy w Zakładach Azotowych w Tarnowie. W tym samym roku rozpoczął 4-letnie studia doktoranckie na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, zakończone w 1978 roku obroną rozprawy doktorskiej z dyscypliny technologii chemicznej, dotyczącej nowej technologii produkcji potażu z wykorzystaniem polihalitów puckich.  W roku 1983 oraz 1986, każdorazowo po 6 m-cy, był stypendystą  rządu francuskiego i wielokrotnie przebywał na uczelniach  francuskich i włoskich w tym: Chambery, Grenoble i Uniwersytecie Paryskim – Paryż VII oraz Politechnice Turyńskiej. W 1988 roku z wyróżnieniem  uzyskał stopień naukowy dr hab. nauk przyrodniczych w dyscyplinie hydrochemii w ówczesnej Akademii Rolniczej w Szczecinie. W roku 1997 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nauk technicznych. Procedura do tytułu została przeprowadzona w Politechnice Wrocławskiej. W kolejnych latach  prowadził również aktywną współpracę  naukową z uczelniami: Politechniką Turyńską, Uniwersytetem w Lozannie oraz Chambery, Wyższą Szkołą Zawodową w Offenburgu, Luneburgu oraz Sudeburgu (Niemcy). Przebywał tam wielokrotnie. Odbył również dwutygodniowy  staż naukowy w Laboratorium Dróg i Mostów w Nantes (Francja) oraz w Laboratorium Geotechnicznym w Norweskim Instytucie Geotechnicznym w Oslo. Zorganizował i kierował 3-letnim Programem Tempus w latach 1990 – 1993 oraz  Międzynarodową Letnią Szkołą Ochrony Środowiska  w ówczesnej Wyższej Szkole Inżynierskiej. Wykładowcami w tej Szkole byli profesorowie uczelni zachodnich oraz polskich (po 50%). Pełnił  funkcje: kierownika zakładu, katedry, prodziekana ds. nauczania i wychowania, prodziekana do spraw nauki, dziekana Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska (aktualnie Wydziału Inżynierii Lądowej, Środowiska i Geodezji). W latach  2012 – 2016 pełnił funkcję  prorektora ds. studenckich Politechniki Koszalińskiej. Do września 2024 roku był kierownikiem Katedry Technologii Wody, Ścieków i Odpadów na macierzystym Wydziale. Wypromował 5 doktorów, pracując w mniejszym ośrodku naukowym uważa za znaczące  osiągnięcie. Trzy osoby z tej grupy uzyskały dotychczas  stopień naukowy dr hab. a jedna tytuł naukowy   profesora (prof. dr hab. inż. Robert Sidełko)

Prof. dr hab. Kazimierz Szymański reprezentuje dziedzinę nauk inżynieryjno-technicznych, dyscyplinę naukową:

– inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka – 75%

– inżynieria lądowa i transport – 25%

Dotychczas był recenzentem: 56 rozpraw doktorskich, 29 dorobku doktora  habilitowanego i  17 do tytułu naukowego profesora. Otrzymał m.in: nagrodę MEN III stopnia za rozprawę habilitacyjną (1988), nagrodę Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w 1987 roku za wdrożenie metod czyszczenia instalacji cieplnych, wodnych i kanalizacyjnych. Otrzymał szereg  nagród J.M. Rektora Politechniki Koszalińskiej za działalność naukową i organizacyjną.  Posiada m.in. odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej,  Złotą Odznakę Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego. W zakresie badań naukowych: kierował wieloma grantami KBN i MNiSzW oraz  Projektem badawczym-zamawianym przez wojewodę koszalińskiego na sumę ówczesnych 11 miliardów zł. realizowany w latach 1994-1996. Jest autorem lub współautorem 18 patentów, głównie w zakresie renowacji chemicznej instalacji wodnych. Minimum połowa z nich została wdrożona. W latach 1975 – 1990 opracował około 250 technologii uzdatniania wody,  oraz dziesiątki ekspertyz dot. składowisk odpadów i raportów oddziaływania różnych instalacji na środowisko. Jest autorem ponad 200  publikacji naukowych w tym 5 wydawnictw książkowych. Jest członkiem: Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk, wcześniej również Komitetu Chemii Analitycznej PAN, członkiem Zespołu Analityki Środowiskowej Komitetu Chemii Analitycznej PAN, Honorowym Członkiem Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, wcześniej przez 12 lat był członkiem tej Sekcji, członkiem  Międzynarodowego Stowarzyszenia Ochrony Środowiska  wg certyfikatu ISO-1901 w Grenoble, członkiem Centralnego Rejestru- PHARE/TACIS, POL-21425, członkiem  Komitetu Redakcyjnego “Ekologia i Technika”, „Aparatura Badawcza”,  oraz „Rocznika Ochrony Środowiska” .Był przewodniczącym Komitetu Naukowego monografii z serii „Gospodarka odpadami komunalnymi” i dotychczas organizatorem 22 konferencji N-T pod tym tytułem, Jest wieloletnim członkiem Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych, Oddział Koszalin i od 2020 roku jego prezesem. Jest też  członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Oddział Koszalin.

Adres służbowy: Politechnika Koszalińska, ul Śniadeckich 2, 75-453 Koszalin

e-mail: kazimierz.szymanski@tu.koszalin.pl

Absolwent studiów na kierunku inżynieria środowiska na Politechnice Wrocławskiej (1989). Po studiach, pracował w Zakładzie Mechaniki Płynów, w Instytucie Techniki Cieplnej i Mechaniki Płynów Politechniki Wrocławskiej, uczestnicząc w procesie dydaktycznym i badaniach naukowych. Od 1992 r. pracownik badawczo-dydaktyczny w Instytucie Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.

W 1999 r. uzyskał stopień doktora (specjalność hydraulika koryt rzecznych) na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska Akademii Rolniczej we Wrocławiu na podst. wyróżnionej rozprawy doktorskiej pt. „Wpływ roślinności międzywala na warunki przepływu w korycie wielkiej wody”. W 2014 r. habilitował się na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu na podstawie dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej pt. „Wpływ giętkiej roślinności brzegowej na warunki przepływu w ciekach” (specjalność inżynieria wodna). W roku 2018 powierzono mu stanowisko profesora nadzwyczajnego, a od  2020 r. pracuje w Instytucie Inżynierii Środowiska UPWr jako profesor uczelni w naukach inżynieryjno-technicznych, dyscyplinie inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka.

Jego zainteresowania naukowe dotyczą zastosowań mechaniki płynów, a zwłaszcza hydrauliki i inżynierii rzecznej; obejmują w szczególności: hydraulikę koryt rzecznych i budowli wodnych, hydrauliczne badania modelowe, proekologiczną inżynierię rzeczną, regulację rzek „bliską natury”, oddziaływanie roślinności na warunki przepływu, ochronę ichtiofauny przed negatywnym wpływem zabudowy hydrotechnicznej (przepławki dla ryb). Autor, bądź współautor wielu publikacji, grantów, opinii i ekspertyz sądowych, a także aktywny uczestnik licznych krajowych i zagranicznych konferencji naukowych poświęconych tej problematyce. Wielokrotny recenzent dorobku habilitacyjnego, rozpraw doktorskich, wniosków badawczych i publikacji w renomowanych czasopismach naukowych. Uczestnik programów międzynarodowych (Tempus, Socrates/ Erasmus) i staży naukowych w ośrodkach zagranicznych (Niemcy, Austria, Francja, Portugalia, Chiny). 2-krotny laureat stypendium DAAD i beneficjent długoterminowych staży naukowych (1994-95, 2007) na Uniwersytecie w Hanowerze. Od wielu lat rozwija też kontakty naukowe z uniwersytetami w Chinach: Minzu University of China, Hunan University i Hunan Agricultural University, czego wymiernym przykładem jest staż zagraniczny i udział w projekcie naukowym „Environmental Hydrodynamics” – kluczowym grancie Minzu University of China związanym z organizacją Zimowych Igrzysk Olimpijskich Pekin 2022 (College of Life and Environmental Sciences, MINZU Beijing, 2018).

W latach 2011-2017 kierownik Zakładu Inżynierii Wodnej i Hydrotransportu (obecnie Zakład Modelowania Hydrodynamicznego) w Instytucie Inżynierii Środowiska. Na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji UPWr prodziekan ds. studiów na kierunkach: inżynieria środowiska oraz inżynieria i gospodarka wodna (2016-2019), a następnie gospodarka przestrzenna (2023) oraz inżynieria bezpieczeństwa (2023-2024). Przez kilka miesięcy p.o. dziekana Wydziału IKŚiG (2023-2024). Opiekun naukowy 3 doktorantów, promotor 80 prac dyplomowych poświęconych problematyce inżynierii wodnej, w tym 2 na uczelniach zagranicznych (Niemcy, Chiny). W 2009 r. praca napisana pod jego kierunkiem uznana została przez Stowarzyszenie Hydrologów Polskich za II-gą najlepszą w Polsce pracę magisterską z dziedziny hydrologii. Opiekun SKN Hydrologów i Hydrotechników (2006-2016). Koordynator ds. współpracy Wydziału IKŚiG UPWr z Uniwersytetem w Hanowerze (2006-), członek komitetów naukowych, komisji uczelnianych, stowarzyszeń naukowych i branżowych, a także organów redakcyjnych krajowych i zagranicznych czasopism naukowych. Powołany do eksperckiego Zespołu ds. Ochrony i Rozwoju Żywych Zasobów Wód przy Ministrze Rolnictwa (2012-). W kadencjach 2020-2023 oraz 2024-2027, wybrany do Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. Nagrodzony przez Prezydenta RP srebrnym medalem za długoletnią służbę (2010), kilkunastokrotnie wyróżniony nagrodami Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych oraz za osiągnięcia dydaktyczne i organizacyjne (2001-2024).

Adres służbowy:

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Instytut Inżynierii Środowiska, Zakład Modelowania Hydrodynamicznego; pl. Grunwaldzki 24, 50-363 Wrocław

E-mail: tomasz.tyminski@upwr.edu.pl;

strona domowa: https://www.upwr.edu.pl

Baza Wiedzy UPWr: https://bazawiedzy.upwr.edu.pl/info.seam?id=UPWr0c7b6e37934b4a4d8f88b38fb6331789&affil=&lang=pl

ORCID ID: https://orcid.org/0000-0001-7613-6770

Sebastian WERLE – absolwent Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Śląskiej, doktorat w 2008 r., habilitacja 2015 r., tytuł profesora 2022 r. Specjalista w zakresie inżynierii środowiska i energetyki. Od roku 2024 Prorektor ds. Nauki i Współpracy Międzynarodowej. W latach 2019-2024 Prodziekan ds. Współpracy i Rozwoju Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki oraz członek Rady Dyscypliny Inżynieria Środowiska, Górnictwo i Energetyka Politechniki Śląskiej, członek Senatu Politechniki Śląskiej, Koordynator ds. Priorytetowego Obszaru Badawczego Ochrona Klimatu i Środowiska, Nowoczesna Energetyka, Kierownik Pracowni Odnawialnych Źródeł Energii w Katedrze Techniki Cieplnej w Politechnice Śląskiej.

Kierownik dwóch grantów finansowanych z funduszy europejskich (FP7 oraz Horyzon Europa) oraz 5 grantów krajowych. Aktywnie współpracujący z naukowcami z kraju, m.in. AGH, Uniwersytet Bielsko-Bialski, Politechnika Rzeszowska i z zagranicy, m.in. z Chin, Norwegii, Rumunii i Włoch. Jest członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Journal of Power Technologies. Od 2010 jest członkiem Polskiego Instytutu Spalania. Od 2011 aktywnie uczestniczy w pracach Asia-Pacific Chemical, Biological and Environmental Engineering Society. Od 2019 r. jest członkiem Komisji Energetyki Polskiej Akademii Nauk oddział w Katowicach, a od 2015 – rad naukowo-doradczych międzynarodowych konferencji Sustainable Development of Energy, Water and Environment Systems oraz International Conference on Combustion & Energy Utilization. Ponadto, wielokrotnie był członkiem komitetów naukowych cyklicznych krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN oraz Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN w kadencji 2024-2027. W latach 2019-2020 był członkiem zespołu ds. energetyki odnawialnej i rozproszonej wykorzystującej odpady kaloryczne w NCBiR. W roku 2019 został powołany na członka ministerialnego zespołu doradczego do spraw wykazów czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych w dyscyplinie naukowej inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka. W latach 2012-2015 był stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Wybitnych Młodych Naukowców. Konsekwentnie znajduje się na liście 2% najbardziej wpływowych naukowców na świecie w latach 2021, 2022, 2023 i2024 oraz uwzględniając całokształt kariery.

Autor ponad 100 prac w czasopismach z tzw. indeksem wpływu IF (indeks h-24 wg. Scopus). Autor dwóch książek oraz redaktor 21 monografii wieloautorskich. Laureat medalu Komisji Edukacji Narodowej oraz laureat kilkunastu nagród JM Rektora Politechniki Śląskiej za działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną.

Odbył kilka naukowych staży zagranicznych, m.in. w NTNU Trondheim, Technical Research Center of Finland, Jyvaskyla oraz sześciomiesięczny staż przemysłowy w Institute for Studies and Power Engineering w Rumunii.

Zainteresowania badawcze obejmują termiczne wykorzystanie biomasy i odpadów w procesach zgazowania i pirolizy (w tym słonecznej), wykorzystanie materiałów kompozytowych oraz biomasy odpadowej w procesach upłynniania, wykorzystanie odnawialnych źródeł energii praz produkcję wodoru z wykorzystaniem OZE.

Adres służbowy: Akademicka 2A, 44-100 Gliwice.

e-mail: Sebastian.werle@polsl.pl

Nauka Polska: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=212453&_k=g4ox33

Prof.zw.dr hab.inż.Tomasz Winnicki urodzony w 1934 we Lwowie. Zatrudniony kontraktowo: Karkonoska Akademia Nauk Stosowanych w Jeleniej Górze. Stopnie i tytuły naukowe: Politechnika Wrocławska, studia mgr chemii (1956); dr n. (chemia polimerów, 1965); dr hab. inżyniera sanitarna/środowiska, 1972); prof. 1977; prof. zw. 1985. W latach 1978-1982  dyrektor Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska, 1984-1990, prorektor Politechniki Wrocławskiej ds. Nauki. Koordynator środowiskowego programu badawczego Ochrona Środowiska. Założyciel oraz rektor (1998-2007) i prorektor (2007-2015) Kolegium Karkonoskiego /Karkonoskiej Państwowej Szkoły Wyższej w Jeleniej Górze, obecnie tam Rektor Senior Karkonoskiej Akademii Nauk Stosowanych. Przewodniczący Konferencji Rektorów Publicznych Szkół Zawodowych KRePSZ, 2003-2007) i członek prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP, równolegle). Prof. Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wydziału Jelenia Góra (1995-2016) Prof. PWSZ/Akademii Kaliskiej (2008-2021). Członek European Assoc. for Membrane Science and Technology i Polskiego Towarzystwa Membranowego, członek honorowy (2015). Przewodniczący przez 5 kolejnych kadencji (do 1991) Rady Naukowej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu; członek do teraz, w tym przewodniczący, Komitetu Inżynieria Środowiska PAN i dwóch innych komitetów PAN członek Sekcji Nauk Technicznych CKK i CK (recenzent: 48 rozpraw doktorskich, 99 monografii habilitacyjnych i 60 wniosków o tytuł profesora oraz licznych recenzji wydawniczych). Członek Sekcji KBN (w przeszłości). Członek oraz przewodniczący (2001-2011) Państwowej Rady Ochrony Środowiska oraz European Environment & Sustainable Development Advisory Councils i przewodniczący dwóch dorocznych szczytów tej sieci: Warsaw2006  i Wrocław2011. Członek European Academy of Science & Arts (od 2003).

Doctor Honoris Causa Politechniki Częstochowskiej (2007) i Profesor Honorowy Politechniki Lubelskiej (2011). Zasłużony dla Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Śląskiej (2020) i wyróżniony dyplomem za Szczególne Zasługi dla Wydziału Infrastruktury i Środowiska Politechniki Częstochowskiej (2022).

Stworzył szkołę naukową Technologie separacyjne w inżynierii środowiska. Wypromował 18 doktorów, z których większość osiągnęła tytuły profesorskie.

Wykładał i prowadził badania na zaproszenie licznych uniwersytetów europejskich mi. w Austrii, Czechosłowacji, Jugosławii, RFN, Włoszech (1-mies. visiting w University of Sicilia 1986) oraz światowych: USA (w tym roczny staż w Columbia University, NY, 1967/68 oraz 3-mies. w Carbondale University, Ill. 1980) i 2-letni visiting professorship w Riverstate University of Port Harcourt (1982/83), Nigeria, gdzie organizator i dyrektor Inastitute of Pollution Studies i uczelniany koordynator regionalnego programu Oil Spills, a także 3-mies stypendium rządu w National Environmental Researche Institute, Tsukuba, Japonia (1997).

W dorobku naukowym ma ponad 280 rozpraw, prac badawczych i patentów (19). Jest autorem podręcznika akademickiego pt. Polimery czynne w inżynierii ochrony środowiska (Arkady, 1978) oraz współautorem książek Podstawy ochrony środowiska (PWN, 1985) i Interdyscyplinarne podstawy ochrony środowiska przyrodniczego (Ossolineum, 1993).

Mimo licznych patentów, częściowo wdrożonych, za największe aplikacyjne osiągnięcie „rodzinne”, uważa to, że żona dr inż. Dagmara Grabska-Winnicka, na podstawie wielu własnych patentów, zaprojektowała i wykonała, w ZBW Politechniki Wrocławskiej oraz spółce SUPERBOS, łącznie ponad 150 biologicznych oczyszczalni ścieków, od 15-1500m³/d.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem za Zasługi dla Środowiska, wyróżniony nagrodą Kolegium Rektorów Wrocławia i Opola Za integrację wrocławskiego środowiska akademickiego, (1986) oraz wieloma odznaczeniami i honorami uczelni: KK/KPSW/KANS Jelenia Góra, PWSZ/ANS Angelusa Silesiusa, Wałbrzych czy PWSZ/Collegium Witelona, Legnica oraz regionów, miast, instytucji i stowarzyszeń.

Adres do korespondencji: Brzozowa 29, 55-220 Miłoszyce;

e-mail: winnicki@kans.pl

Absolwentka studiów na kierunku inżynieria środowiska  specjalność: zaopatrzenie w wodę i unieszkodliwianie ścieków i odpadów (1993) –  Politechnika Gdańska, Wydział Inżynierii Środowiska, uzyskała stopień naukowy doktora nauk technicznych, inżynieria środowiska, Specjalność: Technologia wody i ścieków (2001) – Politechnika  Gdańska, oraz stopień doktora  habilitowanego dziedzina: nauki techniczne, dyscyplina: inżynieria środowiska, specjalność: technologia wody i ścieków, (2013) – Politechnika Gdańska. Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych (2020).

Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół następujących obszarów: (i) zastosowaniu systemów hydrofitowych (Nature Based Solutions): do ochrony wód przed zanieczyszczaniami punktowymi, liniowymi i obszarowymi, oczyszczania ścieków i przeróbki osadów organicznych, (ii) badaniach występowania, pochodzenia i usuwaniu związków biogennych, priorytetowych oraz nowopojawiających się zanieczyszczeń środowiska w zlewni zurbanizowanej i niezurbanizowanej, (iii) zasadach zrównoważonego gospodarowania wodami opadowymi na terenach zurbanizowanych z zastosowaniem zielono-błękitnej infrastruktury  oraz (iv) obiegu wody w mieście – szeregowego i ponownego wykorzystania różnych zasobów wód zgodnie z zasadą gospodarki o obiegu zamkniętym, (v) zagadnieniach budowania miast odpornych na zmiany klimatu z zastosowaniem rozwiązań opartych na naturze zapewniających funkcje ekosystemu.

Jest autorką lub współautorką ponad osiemdziesięciu pięciu publikacji indeksowanych w bazach Scopus i Web of Science oraz ponad stu dwudziestu innych recenzowanych publikacji w czasopismach, materiałach konferencyjnych i monografiach, oraz 6 monografii : w tym 1 w języku angielskim oraz serii  3 monografii dotyczących zagospodarowania wód opadowych. Promotor 3 prac doktorskich wypromowanych i 3 w toku. Recenzent w 26 postepowaniach o awans naukowy jednostek naukowych krajowych i zagranicznych (Dania, Norwegia, Francja)  (4 – tytuł profesora, 5 –  uzyskanie stopnia doktora habilitowanego)  oraz recenzent wydawniczy 2 monografii naukowych habilitacyjnych. Jest zaangażowana w badania i rozwój jako wykonawca lub kierownik w projektach badawczych krajowych i międzynarodowych : łącznie 25 w tym w od 2019 roku 4 projekty europejskie Interreg BSR, Interreg SB czy Interreg CE oraz H2020 (o akronimie NICE), COST Action CA17133Action i projektach edukacyjnych ERASMUS plus.

W latch 2014-2016 Koordynator dla Regionu Europy w IWA  Specialist Group on Wetland Systems for Water Pollution Control a w kadencji 2016-2020 – Przewodnicząca  IWA  Specialist Group on Wetland Systems for Water Pollution Control.  Jest członkiem  założycielem i członkiem zarządu IWA Poland. Od 2014 należy do GWP a od 2020 roku aktywny członek GWP dla Europy Wschodniej. Jest członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska PAN od 2020r,  sekcji ochrona atmosfery i klimatu. W latach 2016-2019 pełniła funkcje prodziekana ds. nauki. Obecnie jest członkiem Rady Dyscypliny inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska oraz koordynatorką Centrum EkoTech i przewodniczącą rady Centrum EkoTech na Politechnice Gdańskiej od 2019r. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień w tym medal KEN, nagrodę zespołową Ministra Edukacji i Nauki za wdrożenie największej hydrofitowej oczyszczalni w Polsce oraz wyróżnienie w Konkursie MISTRZ TECHNIKI za opracowanie innowacyjnego rozwiązania technicznego pt. „Wdrożenie i promocja inżynierii ekologicznej na przykładzie przydomowych oczyszczalni ścieków. Wielokrotnie nagradzana nagrodą Rektora Politechniki Gdańskiej z osiągnięcia naukowe (w tym 3 nagrody indywidualne I stopnia), organizacyjne oraz nagrody specjalne m.in. za wkład w ewaluację dyscypliny naukowej, łącznie ponad 20.  Jest stałam członkiem komitetów naukowych i sterujących cyklicznych konferencji międzynarodowych m.in. IWA Treatment Wetland for Water pollution control, WETPOL czy Ecological and Environmental Engineering

Adres służbowy: Politechnika Gdańska, Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska, Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska, Katedra Technologii w Inżynierii Środowiska, ul Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk

Tel: +48 58 347 15 09,

e-mail: mgaj@pg.edu.pl,

https://mostwiedzy.pl/magdalenagajewska